Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Havana
Wat gebeurt er in een libertarische samenleving als intolerante groeperingen ontstaan, die net de vrijheid gaan bedreigen?
Nu worden vooral immigranten met de vinger gewezen. Toch stelt het libertarisme open grenzen voor. Zet je op die manier de deur niet open voor extremistische groeperingen? Normen en waarden verschillen enorm van de ene persoon tot de andere. Tolerantie en begrip zijn fundamenten in onze samenleving. Wie of wat houdt intolerante en haatdragende groeperingen een tegen?
En wat als bijv. een deel van het volk zich wenst af te scheiden van België? ... Mogen zij dat dan? Je mag communes opstarten, maar mag je je ook afscheiden van het land?
Er zijn strekkingen binnen het libertarisme die een minimale vorm van overheid willen behouden, anderen willen deze volledig zien verdwijnen.
Waar situeert zich jouw mening hieromtrent? Hoe pak je het extremisme aan?
grtz
|
Zolang een haatdragende groepering gewoon een groepering van haatdragende mensen is, zie ik daar geen graten in. Maar het spreekt voor zich: van zodra deze mensen misdrijven begaan (vandalisme, "Kristalnacht", zwarten lynchen, dat soort dingen) zijn ze strafbaar zoals iedereen.
Libertarisme wil inderdaad open grenzen; net zoals we ook de afschaffing vragen van uitkeringen, overdreven regels en belastingen. Kortom: als een buitenlander naar België komt, zal hij niet kunnen profiteren - er zal niets te profiteren vallen - maar hij zal wél makkelijker een job kunnen vinden, makkelijker een eigen zaak kunnen starten enz.
Het libertarisme stelt een paar simpele regels voor ("Gij zult niet doden" bijvoorbeeld) en voor de rest mogen mensen hun leven leiden zoals ze willen, zonder dat de staat bepaalde levenswijzes gaat verbieden en andere gaat subsidiëren (bv. subsidiëring van sommige godsdiensten).
Je mag je inderdaad afscheiden van het land. Als een meerderheid van Vlamingen onafhankelijkheid wil, dan is dat voor de libertariër een voldongen feit. Bekijk het eens omgekeerd: als een groep mensen niet meer bij een land wil horen, maar ze mogen er niet uit - dan is dat land toch een soort gevangenis, waarin ze gegijzeld worden? Wat is dan het verschil met kolonisatie?
Persoonlijk ben ik voorstander van een kleine overheid, een nachtwakersstaat met een klein maar goed functionerend gerechtelijk apparaat (waarin het vergoeden van de slachtoffers centraal staat), voor mijn part mag de overheid zich ook nog bezighouden met wegen. Die visie kunnen we de minarchistische of klassiek-liberale visie noemen.
Daartegenover staat inderdaad een anarchistische (anarchokapitalistische) visie die de staat volledig wil afschaffen. Ik weet niet of dat zo'n goede zaak is, en bovendien denk ik dat het nét iets haalbaarder is om de staat kleiner te maken, dan hem volledig te laten verdwijnen - kan een staat bv. beslissen om zichzelf op te heffen? Of moet er een revolutie aan te pas komen? Ik ben nogal gekant tegen revoluties, namelijk. Maar goed, voor zover ik weet zijn de anarchokapitalisten geen gewapende guerilla's die bommen leggen maar eerder mannen en vrouwen die beschaafde discussies voeren over privatiseringen, het recht om te leven, enzoverder.