Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jozef Ostyn
Ten eerste denk ik dat je de partij van Erdogan in Turkije moeilijk kunt vergelijken met met het FIS of met HAMAS.
Ten tweede is het zo dat een seculiere dictatuur of militair regime meestal even verstikkend is voor de ontwikkeling van een land. Vaak wordt als tegenreactie zo'n regime gevolgd door zijn tegenpool.
Ten derde is het ontegensprekelijk zo dat vele politieke leiders in de moslim-wereld falen: het succes van de partij van Erdogan in Turkije is grotendeels te verklaren door de cooruptie en incompetentie van seculiere leiders als Ciller, Ecevit, enz.; zie ook het falen van Khatami in Iran.
Ten vierde kan ik ook naar andere voorbeelden verwijzen die hoopvoller zijn: Indonesië bv.; de meeste moslims in India; Maleisië.
|
Maleisië is voorlopig een uitzondering. Maar Indonesië gaat ook de verkeerde kant op betreffende moslim-fanatisme en de moslims in India zijn een minderheid waardoor ze niet relevant zijn als keuze voor een regering. Wat de moslims in India wel gemeen hebben met de rest van hun geloofsgenoten is dat ook in India het moslimterrorisme kent.
In Turkije zijn de moslimpartijen minder geneigd om meteen de islam als wet in te voeren omdat ze anders meteen worden afgezet door het leger. Maar het zijn wel degelijk ook daar de islampartijen die de verkiezingen winnen.
En nagenoeg alle Arabische landen zitten met een probleem qua democratie, want telkens er vrije verkiezingen worden georganizeerd zijn de fanatieke islampartijen de grote winnaars uit de bus.