Dank je, vulpes. Dit is de tekst die ik al de hele tijd hoop te typen.
Overigens, het Nederlands is een levende taal. Levende talen evolueren, denk alleen al aan de spellingswijzigingen. Logisch dus, dat er soms variaties in zitten, dat is normaal. Ik spreek ook een ander soort Nederlands dan de generaties voor mij. En in Wallonië en Frankrijk is het Frans ook geëvolueerd, ook daar is de toevloed van het Engels toch niet helemaal in te dammen. Bepaalde groepen mensen pikken ook sneller dingen op, managers en ICT-mensen, bijvoorbeeld. En toch is het allemaal Nederlands.
Ook hier is er geen verschil met andere talen, het Frans incluis. Een brood bestellen bij de bakker in je vakantiedorp vereist een ander Frans dan een gesprek met een collega op het werk, een politiek debat of een literair interview. Toch normaal?
Kortom, ik kom tot dezelfde conclusie als vulpes: dialecten bestaan, regionale verschillen bestaan, en zouden geen reden mogen zijn om een taal niet te leren, zelfs niet om moeilijkheden te ondervinden die taal te leren. Dat Franstaligen misschien een accent hebben (wat ook niet altijd zo is, ik heb al regelmatig met Franstaligen samengewerkt, waarvan ik pas achteraf hoorde dat ze Franstalig waren), hoeft geen enkel bezwaar te zijn. Dat zij ervoor met de nek zouden worden aangekeken, daar heb ik nog niet veel van gemerkt. Integendeel, de Franstalige/anderstalige die zich inzet om Nederlands te spreken, zal er eerder een schouderklopje voor krijgen.
Integratie is nu eenmaal een werkwoord. Daar moet je moeite voor doen.
Een interessant artikel, trouwens, schaveiger. Maar ondersteunt het niet eerder mijn stelling dan de jouwe?
|