Oorspronkelijk geplaatst door Duupje
Een tijdje geleden heb ik cijfers gezien die aantal ADHD-gevallen bevatten, ik weet niet meer precies hoeveel het was, maar was toch enorme stijging laatste jaren. Het is nog maar een opkomend fenomeen van de laatste tiental-jaren. Meer en meer mensen gaan er mee geconfronteerd worden, is het niet als ouder, dan wel als grootouder, andere familie, vrienden.
Zelfs in scholen begint men eindelijk in te zien dat de oudere manier van werken niet meer voldoende is. De regels veranderen drastisch, gewoon omdat straf geven bij zulke kinderen geen soelaas biedt. Ik weet niet hoe oud u bent, ikzelf ben sinds paar dagen 33, ik ben nog opgevoed met het gegeven dat straf bestond als je iets mispeuterde thuis of op school. Ikzelf heb ze nooit gemaakt, was enorm tegendraads, rebels, luisterde niet. Een tijd terug wist mijn arts ons te vertellen dat ik zelf ook wel eens een ADHD geval zou kunnen zijn. Het minste dat men nu in opstand komt, is de eindbeslissing al op voorhand gevallen : ADHD en hier heb je de rilatine.
Het is een steeds bekender wordende 'ziekte'. En heel veel mensen zijn niet opgezet ermee dat hun kinderen volgestouwd worden. Ze zoeken andere manieren. Dit is een begin. Als de scholen het al inzien, staan we inderdaad al een heel stuk verder.
Nu om even terug te komen op uw post. Dat is net waar dat schoentje wringt, de omgeving (thuis, school, werksfeer bvb) er attent op maken dat de manier van werken, die het jarenlang wel deed, niet meer voldoende is. Het is het moeilijkste voor de mensen die vastzitten in oude opvoedingspatronen die vroeger hun nut hadden.
Ikzelf pleit ook voor gepaste straf, praten is fun, maar trôp is trôp.
Wat ik vooral zie, is dat men een stuk de verkeerde kant opgaat in opvoedingsinstellingen. Ik weet heel zeker dat indien men 20j geleden in het 'verbeteringsgesticht' (oa het AKA) iets mispeuterde, dat daar enorme straffen werden opgelegd (oa iso's, geen bezoek, geen extra's, ja zelfs lichamelijke straffen). Als nu een opvoeder/psycholoog in durft grijpen, kan hij/zij niets anders dan zich minstens 2x gaan vergoeilijken/verklaren waarom hij/zij ingreep. Fout signaal ook naar die mensen toe. En niet in het minst een fout signaal naar de jongeren toe. Het is niet omdat het moeilijke jongeren zijn, dat er geen sancties mogen zijn. Maar de oude sancties werken niet, zelfs vaak averechts. En daar schuilt dan inderdaad het probleem naar hun volwassen leven toe, men gaat ze nu alles toegeven, in de hoop dat ze 'bijdraaien'. Ze leren enkel dat alles naar hun hand gezet wordt, en ze doen maar op. Later bij werkgevers etc, leidt dat tot nog meer problemen...Geef die mensen een bezigheid/baan waarin ze eigenlijk hun creativiteit kwijt kunnen, waarin ze het gevoel hebben dat ze zelf iets bereiken, dat er naar hen geluisterd wordt, en ze doen het prima. Geef ze job waarin ze enkel ja mogen knikken, en je hebt miserie. We zitten echt op een drempel, en letterlijk zitten want niemand weet hoe het nog echt verder moet.
|