Oho, ik heb de vakbonden op hun tenen getrapt, zie ik.
Ik heb nog nooit gestaakt. Ik heb wel mijn mening geuit en voorstellen gedaan. Als er geen gevolg aan gegeven werd, of een gevolg dat mij geen voldoening gaf ben ik het opgestapt; heb een andere baan gezocht.
Dat is pas vrijheid.
Eigen beheer, (zelf-)discipline en respect voor de ander, zijn basisbegrippen die bij de vakbonden ver te zoeken zijn. Macht van de enen, afhankelijkheid van de anderen.
Dat de vakbonden het (openbaar) transport platleggen en daardoor ook het privé vervoer bemoeilijken, dat vinden jullie normaal ? zelfs wanneer er nog maar sprake is van herstructurering. Of omdat iemand ontslagen wordt (onterecht natuurlijk ! een gewone werkmens die mag zijn ontslag krijgen, daar kraait geen haan naar; maar laat het een vakbondsafgevaardigde zijn, dan staat de wereld op zijn kop.
Als er ontevredenheid is binnen het personeel (zeg maar de vakbond) dan moet openbaar vervoer al meteens niet meer op de dagen van aktie.
maar het moet wel op de meest onmogelijke uren voor één of twee reizigers.
Ik zie helemaal geen drempel in het feit dat ge moet verwittigen dat ge wel een transport vandoen hebt op dit of dat tijdstip, waarop vervoer kan gebeuren volgens het aangeboden uurrooster maar waar geen zal rijden indien er geen reizigers voor zijn. Dat vind ik pragmatisch en rationeel.
Daarbij kan eventueel nog beroep gebruik gemaakt worden van een kleiner voertuig dan de gewone bus.
Maar de vakbonden weten wel beter. Zij kunnen het allemaal wel zeggen maar zelf een zaak runnen, daar zijn ze natuurlijk niet toe in staat. Daar hebben ze de juridische persoonlijkheid niet voor, heet het dan; het is hun taak niet.
De mensen van het grote gelijk.; nog erger dan de partij-politiekers.
|