Het is duidelijker en duidelijker geworden de laatste tijd; mijn vrouw en ik groeien uiteen.
Naar de oorzaak daarvan heb ik tot nu toe het raden gehad.
Tot ik op dit forum terechtkwam!
Een en ander heeft me de ogen geopend.
Gelukkig kan een mens in tijden van nood rekenen op de visie van buitenstaanders om een probleem waarin hijzelf verwikkeld is vanop afstand te bekijken.
Ik zie nu in waarom in onze relatie geen sprake meer kan zijn van liefde. Het is zelfs geen verstandshuwelijk, het heeft geen naam meer...
Oorzaken:
Cultuurverschil
Er is een enorm verschil in cultuur tussen mijn vrouw, wiens hobby het lijkt te zijn geld te spenderen aan alles en nog wat, en mezelf.
Zij stamt af van andere ouders dan ikzelf en dat zorgt toch voor een enorme kloof tussen ons.
Onbegrijpelijk hoe zij soms denkt en reageert zoals ze opgevoed is! Zo ben ik niet opgevoed, helem�*�*l niet zelfs.
De opvoeding die ik meegekregen heb van mijn ouders (zeg maar genoten) is uiteraard de enige te bewandelen weg in het opvoedingsgamma. Onbegrijpelijk hoe zij zich hier niet aan kan aanpassen.
Het is natuurlijk geen excuus om geld uit te geven aan kledij en accessoires enkel omdat je vrouw bent; dit is onaanvaardbaar
Ik vind trouwens dat dat geld beter geïnvesteerd wordt in bijvoorbeeld een oude sportwagen, waar we beiden geniet van hebben en dus beter van worden.
Het is natuurlijk niet enkel daar waar het schoentje wringt; ook qua TV-programma's bijvoorbeeld verschillen we enorm. Zij houdt van flauwe romantiek -van vrouwenprogramma's zeg maar- en ik, ik hou meer van mannenprogramma's, van technische zaken, documentaires, enfin, leerrijke dingen.
Taal
De taal die mijn vrouw spreekt is ook een andere dan de mijne.
Om een eenvoudig voorbeeld te geven: "JA" kan evengoed "NEEN" of "MISSCHIEN" betekenen. Totaal onbegrijpbaar en nauw samenhangend met de vrouwelijke cultuur denk ik.
Ook de omgangstaal in haar vriend(inn)enkring klinkt me vreemd in de oren.
Omdat ik toegeeflijk ben, en vrouwen een aangeboren sluwheid vertonen, heb ik mijn vrouwtje indertijd enige faciliteiten toegekend op vlak van omgangstaal. Zij mocht vrouwentaal spreken, doch alleen als er ook andere vrouwelijke specimen in de buurt zijn.
Daar is het niet bij gebleven natuurlijk.
In haar utopische visie van de "nieuwe man" zag ze mij ook "vrouws" praten, en wat erger was; op een bepaald moment beweerde ze dat het goed voor onze relatie zou zijn moest ik dat ook effectief eens proberen.
Daar komt dus helemaal niets van in huis! Ik hou het been stijf, en ze moet maar verder met mijn taal.
Geldstromen
Nu is het zo dat ik iets meer centen in het huishouden binnenbreng dan mijn vrouw.
Niet dat ik dat erg vind, maar een groot deel van mijn centen gaat rechtstreeks of onrechtstreeks naar allerlei prullaria waarvan enkel mijn vrouw beter wordt.
Zo hebben we de kostelijke verzorgingsproducten zoals make-up of zelfs dingen zoals tampons.
Aan deze zaken heb ik geen enkele boodschap, maar toch betaal ik mee!
Onaanvaardbaar!!
En dan spreek ik nog niet over hoeveel het kost als ze bij de kapper nog wat briefjes achterlaat om de paar weken. Een bezoek van mij aan de kapper kost een derde!!
Miljardenstromen
Steeds weer spreekt ze over kinderen, alsof ze een heimelijke poging beraamt om de macht hier over te nemen. Stel je voor dat er vrouwelijk nakomelingen zouden komen. Ik mag er niet aan denken.
Trouwens, die kinderwens is gewoon een zaak van meer geld naar zich toe te trekken. Het begint al bij het hele conceptiegedoe; ik moet miljarden zaadcellen afstaan en zij stelt daar 1 eitje per maand tegenover! Als dank mag zij dan nog eens zwanger worden, en hier voel ik mij serieus gediscrimineerd door - als wraak ga ik steeds even rechtstaand tegen een boom plassen- .
Intussen moet ik maar leven met een vrouw die zwanger zou zijn dus nog meer eet en meer medische kosten met zich meebrengt.
Deze tranfser is onhoudbaar!!
Conclusie:
Deze relatie is onhoudbaar!
Ik zou zeggen; vrouwmens, laat ons als vrienden uiteengaan, een gezin is niets voor mij.
