[Jonas De muynck]

Beetje jammer om op basis van de mening van enkele ontevreden communistische leden te laten oordelen over een partij, Jonas.

Ik heb ook al een aantal signalen opgevangen van ontevreden basismilitanten...

Ik denk dat idealisme in een partijprogramma heel belangrijk is, maar de uitvoerbaarheid telt natuurlijk ook mee. De SP is nu eenmaal geen communistische partij als de LSP of de PvdA in Vlaanderen (ik zeg dat op basis van de internetpagina's). Deze partijen sluiten meer aan bij de Nieuwe Communistische Partij Nederland, de NCPN, die vooral in Oost-Groningen actief is (grootste partij en met een wethouder in de gemeente Reiderland).

Uiteraard, maar het gaat om eenvoudige concrete projecten, de SP begint zich nu in te laten met zaken waar linkse partijen weinig uitstaans mee hebben.

Het vreemdelingenstandpunt van de SP is helemaal niet bedenkelijk, maar aangepast aan de praktijk. Je moet altijd blijven kijken naar hoe je standpunten uitpakken in het echt. De standpunten van de PvdA en GroenLinks op immigratiegebied bleken gewoon veel te vrijblijvend, waardoor eerder sprake was van segregatie dan van integratie, en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Maar ja, de leidinggevenden in die partijen zagen dat niet, want zij en hun kennissen woonden al tijden niet meer in die volkswijken en de allochtone leden hadden meestal veel invloed op de beeldvorming van de partij.
Vorige week stond er nog een stuk over de SP in een bijlage van de Volkskrant, waarin een politicoloog opmerkte dat het succes te danken is aan de partijlijn van GroenLinks en (de linkervleugel van) de PvdA, die al die jaren werd bepaald door linkse intellectuelen en de multiculturalisten onder de autochtonen en allochtonen. Nu blijkt dat die multiculturalisten met hun denkbeelden eigenlijk maar een kleine groep onder de bevolking vertegenwoordigen en ook veel allochtonen vinden dat er veranderingen nodig zijn.

Al in de jaren 80 zij de SP dat allochtonen verplicht moesten inburgeren en dat de gettovorming in bepaalde wijken moest worden tegengegaan. Rooie racisten werden ze door de andere linkse partijen genoemd.

Pas met de doorbraak van Pim Fortuyn en de inmiddels steeds verslechterende situatie in de volkswijken begonnen ook de altijd politiek-correct gebleven politici te beseffen dat er iets moet veranderen. Jammer alleen dat het zo lang moest duren.

Mijn oma en opa woonden in zo'n volkswijk in Rotterdam, dus ik zag wekelijks hoe het daar verslechterd was, zeker als ik de verhalen van twintig of meer jaar terug hoorde. Toen kon je nog gewoon veilig over straat 's avonds, maar ik maakte overdag al een omweg om maar zo min mogelijk straten door te hoeven.

Iedereen daar vond dat er wat moest veranderen, maar niemand durfde te zeggen wat. Gelukkig is dat nu wel anders. Er moet nog veel gebeuren om die wijken weer 'leefbaar' te maken en ik hoop dat het nieuwe stadsbestuur daar de komende jaren werk van gaat maken.

Ik vind het vreemd dat een partij als de SP zich wil profileren met het migratievraagstuk, en dat ze daar hun recente sprong voorwaarts aan danken.