De Kikker en de Schorpioen
From the desk of
Koenraad Elst on Thu, 2006-09-21 20:00
Geert van Cleemput heeft het nieuws gehaald met de voorstelling van zijn afrekening met het VB,
Vlaams Geblokkeerd. De boekhelft over ideologische kwesties, waarin hij ondermeer zijn argumentatie tegen het neo-belgicisme herneemt, is warm aanbevolen, maar de kranten hebben zich op de andere helft gestort: het relaas van intriges binnen de partij.
Wie verlekkerd is op pikante onthullingen over vunzigheid van het soort dat je in de echt extreemrechtse zelfkant wel aantreft, zal echter teleurgesteld zijn. Onder de uittreksels die de kranten gretig afgedrukt hebben, stond dus niet: “Senator X is goed bekend bij de hoeren van Brussel-Noord”, met als staartje om de VB-ers te treiteren: “…vooral bij de negerinnen.” Nee, bij de fletse anekdotes over de seksistische praatjes van sommige kopstukken rijst eerder de bedenking dat het ten kantore van Vandela niet heel anders zal zijn, om van de partnerruilende VLD-top maar te zwijgen. Het VB mag dan wat “tuig van de richel” aangetrokken hebben, het blijft wel teren op de oude traditie van deugdelijk flamingantisch idealisme.
Pijnlijker is het ellebogenwerk tussen de verschillende groepen, gedefinieerd naar ideologische kleur of naar loyauteit aan een leidersfiguur. Van Cleemput schetst ons een machtsstrijd tussen een racistische macchiavellist en een flamingantische voddenvent, die de achtergrond vormt van zijn eigen opkomst en ondergang in de partij. Hij vermeldt ook enkele pesterijen vanwege rabiate vrijzinnigen jegens de katholieke tenoren. Merk op dat het hier louter om persoonlijke twisten gaat, niet om een ideologische tweestrijd over de partijlijn, zoals men zich die toch had kunnen voorstellen naar aanleiding van bv. de legalisering van euthanasie, de “Romeinse dood” aanbevolen door nieuwrechts idool Friedrich Nietzsche.
Binnen het VB is het geruzie om postjes zo bitter omdat de partij haar mensen uit eigen middelen moet belonen terwijl andere partijen elders baantjes en profijten kunnen verdelen. Maar dat in acht genomen, is het slangenkuilgehalte van het VB niet veel hoger dan in de partijpolitiek als geheel. De fouten van het VB zijn voor een Vlaams-nationalist als Van Cleemput alleen erger dan die van anderen omdat ze de Vlaamse zaak schaden. Na dit getuigenis van iemand die er alle belang bij had om de VB-politici zo negatief mogelijk voor te stellen (zeker na alle laster die partijleden over Van Cleemputs eigen academisch palmares en liefdesleven rondgestrooid hebben), zou ik zeggen: is het dat maar?
Blijft echter de kritiek op de politieke lijn van de partij. Van Cleemput gaat zijns ondanks een eind mee met zijn oude vijand Marc Spruyt in de stelling dat vele fatsoensbevorderende maatregelen van de partij louter kosmetisch zijn. Zo zouden gênante figuren met criminele of nazistische banden eerst luidruchtig buitengegooid worden maar nadien discreet toch weer binnen gehaald. Er blijkt een grijze zone te zijn van personele overlappingen tussen VB-randorganisaties en groupuscules waarmee de partijtop liever niet op de affiche wil. Daar kan de partij toch best eens klaarheid scheppen, al geldt natuurlijk het excuus dat de top van SP.a en Groen! evengoed vol “ex”-communisten zit.
Maar men hoeft niet eens te snuffelen in het vermeende VMO-verleden van obscure partijleden, er zijn nu eenmaal de politieke daden gesteld door of met goedkeuring van de partijleiding. Na het proces dat de partij tot ontbinding en herstichting noopte, leende Gerolf Annemans zich tot dramatische verdenkingen met zijn mededeling dat hij de rechters “niet vergeten” zou. Hij moet toch geweten hebben dat men dit als een maffieus dreigement zou opvatten?
Telkens wanneer de waarnemer ervan overtuigd raakt dat het VB eindelijk fatsoenlijk geworden is, komt er wel een dergelijke uitspraak uit een leidersmond gerold, bijvoorbeeld die van Dewinter over het treurige lot van verkrachters onder een regime van lynchjustitie. Of er wordt wel een herdenking voor Staf De Clercq op touw gezet om de uitdovende collabo-link nieuw leven in te blazen. Goed, die man behoort tot de geschiedenis van de Vlaamse beweging, inderdaad heel eerlijk om dat zo te zeggen, maar de socialisten houden toch ook geen hulde voor Hendrik De Man, evenzeer een collaborateur uit hun geschiedenis?
Bekijk het ook eens vanuit het standpunt van de buitenstaanders die hun nek uitsteken voor het VB, bv. prof. Erik Suy die een voorwoord schrijft bij het Turkije-boek van Koen Dillen en Philip Claeys, of prof. Matthias Storme die het gerechtelijk partijverbod juridisch de grond in boort. Ik neem aan dat die mensen zich door zulke misstappen wat in de rug geschoten voelen. Waarom kan het VB het niet laten om zijn potentiële bondgenoten en zichzelf te beschadigen?
Misschien heeft een linkse blogger wel de verklaring gegeven met zijn verwijzing naar de fabel van de schorpioen die een kikker vroeg om hem de rivier over te brengen. Hij verzekerde hem dat hij niet zou steken, “want als jij sterft, dan verdrink ik zelf”. Maar halfweg de oversteek voelde de kikker een prik, en beide verdronken. Met hun laatste adem wisselden ze nog deze woorden: “Je had toch gezegd dat je niet zou steken?” – “Ja, maar het was sterker dan mezelf, het is nu eenmaal mijn aard.” Het is blijkbaar de onvervreemdbare aard van het beestje die zich doorzet wanneer het VB zich op foute uitspraken laat betrappen.
Sommigen doen aan politiek om zich uit te leven, anderen om een doel te bereiken. Wie echt de zege wil, moet zichzelf heruitvinden en de juiste gedaante aannemen om maximaal doeltreffend te zijn, dus niet toegeven aan ingeroeste doe- en denkgewoonten. Als het VB die sprong niet kan maken, zal het toch eens een noodlottige fout maken. Tenzij de etnische spanningen zodanig escaleren dat de kiezer zich zonder omzien achter de strijdbaarste partij schaart, ongeacht de vlekken op haar blazoen.
http://www.brusselsjournal.com/node/1361
ook geciteerd op lvb.net
http://lvb.net/item/3519 met volgende commentaar erbij van ene Marnix
1. De genoemde Staf De Clercq herdenking was geen organisatie van het VB maar van voorpost, mogelijk namen er vb-ers aan deel. Er waren in ieder geval geen kopstukken van de partij aanwezig. Dus wat wil mijnheer Elst hier bewijzen? Of is het VB verantwoordelijk voor alle organisaties waar leden van haar aan deelnemen?
2. De uitstpraak van Annemans laat zich in de context van zijn toespraak op het stichingscongres van het Vlaams Belang beter begrijpen:
http://www.gerolfannemans.b...
"Ik zal nooit vergeten hoe vorige week voor het Hof van Cassatie, Marc Timperman voor het Openbaar Ministerie onze advocaten publiek zat uit te lachen, een Timperman die in Cassatie is benoemd niet als magistraat maar vanuit de functie van adjunct kabinetschef van Marc Verwilghen en dat die zich dus beter wijselijk had onthouden van wat hij heeft gedaan. Een laffe aanval was het, op ons Vlaams Blok, want alle auteurs van alle onze uitspraken, alle verantwoordelijke uitgevers waren bekend. Maar voor een aanval met open vizier moesten onze politieke tegenstanders de politieke moed hebben om onze politieke onschendbaarheid op te heffen. Die moed hadden onze politieke tegenstanders niet en wat meer is ze hadden die niet eens nodig want ze hebben hun magistraten – allemaal zonder uitzondering politiek benoemd – stevig in hun hand. Magistraten die bereid zijn gebleken om het Vlaams Blok te lijf te gaan met een wetgeving inzake racisme (de "wet Moureaux"... ook toen al de PS in de spits!), een racismewetgeving die nooit de bedoeling had om politieke partijen onmogelijk te maken. Gecombineerd met een wetgeving inzake vennootschappen die gemaakt was om maffiastructuren te kunnen oprollen wanneer de kopstukken naar Zuid Amerika gevlucht zijn. Wat een schande vrienden. De namen van alle juridische hoofdrolspelers uit dat proces staan voorgoed in het geheugen van déze jurist gegrift : ze zijn gewaarschuwd voor de rest van hun carrières. Want dit was het proces van de lafheid, de gemeenheid en bovenal van het onrecht. En d�*t, d�*t zullen wij nooit, tot aan het einde van onze dagen, nooit zullen wij d�*t vergeten."
3. Het VB is naar mijn aanvoelen effectief aan het uitgroeien tot een fatsoenlijke rechts-conservatieve partij waar een beperkte overheid, meer vrijheid voor de burgers, normen en waarden de kern vormen van het programma. Ik zou mijnheer Elst willen uitnodigen het voorwoord van het verkiezingsprogramma van het VB eens te lezen. En dat hij op basis van inhoudelijke teksten van het VB een analyse maakt, in plaats van voort te gaan op mogelijke lidmaatschappen van personeelsleden, foutieve informatie en uit de context gerukte quotes.
als overtuigd nationalist kan ik u vertellen dat ik idd ook wakker lig van de bedenkingen die Koenraad Elst maakt, als je de bedenkingen van lezer Marnix erbij neemt tenminste (Elst stelt het iets te, zeker over Annemans) ... maar de algemene lijn van de analyse blijft overeind ... een kluif, nieuwe uitdaging voor het politiek supertalent Dewinter ?
ik als VB stemmer hoop in elk geval met heel mijn hart dat de partijtop er iets constructiefs mee doet !
ps diegenen die TBJ altijd als kritiekloos VB situeren komen wel van een kale reis terug ...