Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door aeneas
We zijn al die eeuwen apart van elkaar geëvolueerd. Een verschillende richting uit, zelfs onze taal is niet langer dezelfde. Noch grammaticaal, noch vocabulair. In beide zijn er verschillen die ingebed zijn in de cultuur.
|
Een verschillende taal?
Ooit al eens gelet op Schröders Duits, en daarna een Beierse of Oostenrijkse politicus horen spreken? De verschillen tussen het standaardduits in het noorden en zuiden van Duitsland zijn zoveel groter dan de verschillen tussen het Algemeen Nederlands in Nederland en in Vlaanderen. De verschillen zijn zo klein dat het belachelijk is te spreken over een andere taal. In Oostenrijk gebruikt men bijvoorbeeld veel meer eigen woorden en zinswendingen - in de algemene taal, ik spreek dan nog niet over de dialecten - in vergelijking met het standaardduits in Duitsland, dan in Vlaanderen ten opzichte van Nederland.
En spraakkundig zijn de verschillen nog veel kleiner. En trouwens, een aantal van die zogezegde verschillen zijn eigenlijk verbasteringen onder invloed van het Frans.
Cultuurverschillen? Jawel, maar er zijn ook cultuurverschillen tussen West-Vlamingen uit de Westhoek en Limburgers uit Hasselt. En de cultuurverschillen in Duitsland zijn honderdmaal groter tussen de verschillende streken dan men bij ons in de Nederlanden ooit zou kunnen indenken.
Onze taal is het Nederlands, altijd geweest. Alleen in de 19e eeuw probeerden bepaalde Belgicisten een zogenaamde "Vlaamse taal" uit de grond te stampen: het is hen nooit gelukt (het was immers meer uit politieke motieven dan taalkundige). Reeds in 1844 bij het eerste Vlaams-Nederlands letterkundig congres belijden Vlamingen als Nederlanders de eenheid van hun taal: het Nederlands (toen sprak men eerder van het Nederduits).
En een beetje verder in de tijd: een groot schrijver als Michiel de Swaen, geboren en getogen Duinkerkenaar, heeft het voortdurend over de Nederlanden en het Nederlands als zijn vaderland en zijn taal, niettegenstaande zijn stad - waar hij altijd zal blijven wonen - ondertussen al lange tijd door de Franse koning bezet was. Ondanks de driedeling van de Nederlanden (Spaanse/Oostenrijkse Nederlanden, zuidelijke Nederlanden onder Frans bestuur en het onafhankelijke Noord-Nederland) twijfelt niemand in de 17e, 18e en begin 19e eeuw aan de eenheid van de Nederlandse taal. Slechts midden 19e eeuw proberen bepaalde Belgicistische krachten een tweespalt te drijven en de Nederlandse taal te versplinteren. Het doel was natuurlijk duidelijk: verzwak het Nederlands in België in een aparte taal (in de praktijk: een heleboel losse dialecten) zodat de suprematie van het Frans definitief kan zijn.