[Turkje]

Oorspronkelijk geplaatst door La Chunga

Wel, Turkje, hier hebben we een fundamenteel verschil in visie.

Ik betwijfel of onze visie echt wel zo fundamenteel verschillend is. Ik heb eerder de indruk dat u een nogal utopische situatie beschrijft, die alhoewel ze misschien vanuit fundamenteel theoretisch standpunt erg zinnig is, vanuit pragmatisch standpunt vandaag de dag niet wenselijk is. Mijn visie gaat uit van die niet-wenselijkheid.

Naar mijn mening is het niet aan een overheid om bepaalde levensbeschouwingen te 'accrediteren' of te 'discrediteren'. Wie bepaalt hiervoor welke criteria? Dat zullen mensen zijn; mensen met een eigen levensbeschouwing; mensen die geneigd zullen zijn een andere beschouwing te 'discrediteren' ten voordele van hun eigen beschouwing.

Neen, de staat heeft geen levensbeschouwing. Dat is immers de eerste premisse om de "scheiding van kerk en staat" te realiseren. Als de staat immers per definitie zelf "kerk" is of religieuze gevoelens in deze of gene richting heeft, dan is ook uw visie waardeloos.

De staat moet de vrijheid op godsdienstbeleving garanderen en dat gebeurt niet langs financiële maar langs juridische weg.

Het verschil is klein: zowiezo zijn godsdiensten immers afhankelijk van de goodwill van de seculiere staat.

In onze verzorgingsstaat hebben mensen meer en meer de neiging om het uitoefenen van een recht te zien als iets dat de overheid moet. Dat is een zeer verkeerde benadering die, jammer genoeg, in veel gevallen wordt toegepast waardoor - als gevolg van schaarste - spanningen optreden. Je moet de spanningen die bestaan binnen onze verzorgingsstaat eens pogen te vatten: het gaat om hoogspanning.

Daar gaat het hier zeker niet om, en als het totaalbedrag dat per gezin per jaar naar alle soorten religies gaat, slechts 165 euro bedraagt, dan is dat werkelijk peanuts. De hoogspanning onder de verzorgingsstaat zal zeker niet worden weggenomen door een belastingbesparing van 165 euro per jaar.

De overheid financiert geen rechten, ze waarborgt die.
Ik heb bijvoorbeeld het recht op vrije meningsuiting (nu ja, dat moet gerelativeerd worden, maar dat is een andere discussie) maar ik ga toch niet van de overheid verlangen dat ze een boek financiert waarin ik mijn mening neerschrijf. Ik heb het recht mijn mening te uiten, maar als ik ze wil verbreiden, ja, dan betaal ik daar zelf voor of zoek ik mensen die hier op vrijwillige basis willen toe bijdragen.

Een recht moet je zelf uitoefenen, dat moet een ander niet voor jou. De overheid zorgt enkel voor een kader waarin je dat recht effectief kan uitoefenen. Indien je belemmert wordt in de uitoefening van dat recht onderneem je juridische stappen om de belemmering weg te nemen.

Daar ben ik het allemaal mee eens. Mijn pleidooi om religies toch te financieren baseert zich immers op andere argumenten.

Maar u bent blijkbaar zeker van uw zaak.

Neen, zeer zeker niet. Confusion is sex, u know...

Derhalve zal het geen probleem zijn, een snelle opsomming te maken van welke levensbeschouwingen de overheid momenteel moet 'accrediteren' en welke 'descrediteren'.
Niet enkel volstaat dergelijke opsomming, die moet ook onderbouwd worden. Waarom dus de één subsidiëren en de andere niet of in mindere mate?

De overheid heeft zelf al zo'n oefening achter de rug, zie de parlementaire onderzoekscommissie naar de sekten.

Dit vind ik een paternalistisch uitspraak �* la: "De mensen zijn te dom en te slecht zodat wij vanuit een religieuze overtuiging waarden moeten opleggen".
Het lijkt me een middeleeuwse benadering die gelet op de gebrekkige scheiding tussen religie en staat én uw reactie - die niet uniek in haar soort zal zijn - nog niet geheel is uitgedoofd.

Dat is dan een verkeerde interpretatie. Ik ga immers uit van de pragmatische benadering dat religieuze organisaties door hun ideologie, beslotenheid en organisatiestructuur instrumenten bij uitstek zijn die kunnen leiden tot "ontsporingen" (voorbeelden zijn aan ieder bekend). Dit is bij religies veel meer het geval dan bij bvb. sportclubs. Derhalve dient de overheid een groter oogje in het zeil te houden op religies dan op andere soorten verenigingen. U mag dat paternalistisch vinden, ik vind dat een stukje zelfbehoud.

Ik zou ook de vraag uit de openingspost kunnen herhalen:
"Waarom wordt ik verplicht te betalen voor levensbeschouwingen die de mijne niet zijn?"

Opdat u nooit het doelwit wordt van een aanslag door zo'n religieuze beweging bvb. U kan het aanzien als eenzelfde bijdrage als u doet voor politie en gerechtelijke diensten, alleen werkt zo'n financiering pro-actief en niet retro-actief.