Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Duupje
U bent werkelijk een wijs iemand, als je de rest al min of meer hebt kunnen ontraadselen. Ik ben zelf een vrouw en snap vaak andere vrouwen niet ! Onder andere : waarom ze vaak niet rechtuit zeggen wat ze denken en/of willen, en ipv daarvan uuuuuuuuren rond de pot liggen draaien. (Niet alle dames zijn zo natuurlijk!)
PS : Vergeet de bijpassende hopen sjakochkes niet éh!  |
Ik heb decennia doorgebracht tussen de vrouwen. Als je als vrouw een klein beetje wil weten hoe het aanvoelt om "man" te zijn, dan moet je gewoon een paar pinten drinken tot je lichtjes "tipsy" bent. Dan valt die hormonale handrem voor een stuk weg. [let op: we veralgemenen he... ik garandeer niet dat dit voor élke vrouw zal werken; misschien is zwaarder spul nodig]
Vrouwen hebben een heel levendige fantasie; uit een half verhaal maken ze een heel en geloven daar dan nog rotsvast in. "
Ik dacht dat je zus of zo..." is een typisch vrouwelijke uitspraak wanneer ze weer eens volslagen onlogisch uit de hoek komen. Een man zit véél simpeler in elkaar; als ge het hem niet uitdrukkelijk inpepert, dan best�*�*t het voor hem gewoon niet. Veel vrouwen vinden mannen daardoor ongevoelig en grof. Vrouwen kunnen behoorlijk pissig zijn voor dingen die enkel in hun hoofd bestaan.
Ik blijf bij m'n theorie van de hormonale handrem. Je ziet hoe het elke maand een tijdje "erger" wordt en hoe het dan met even grote regelmaat weer een tijdje leefbaarder wordt. Als je een vrouw in het kwadraat wil zien flippen, dan moet je ze eens zwanger meemaken. (aiaiaiaiaiiiiii...) Het plezante is dat ze het zelf meestal niet door hebben.
Voor een écht goeie relatie is het voor een man belangrijk om zoveel mogelijk het plaatje te vervolledigen, zodat vrouwlief zo weinig mogelijk ruimte heeft om te fantaseren. Daarom: als mij iets niet aanstaat, zeg ik dat meteen en als ik nog maar vermoed dat ze weer spoken aan het zien is, dan wijs ik haar daar ook onmiddellijk op. Best wel vermoeiend, maar het voorkomt kafkaiaanse discussies en emotionele uitbarstingen die nergens voor nodig zijn. Als het allemaal uit de hand dreigt te lopen, is een stevige portie seks en een flesje champagne een onfeilbare remedie.
Over die schoenen heb ik ondertussen een theorietje... Vrouwen doen dat wanneer ze zich vervelen. De realiteit is vaak een stuk grauwer dan hun fantasiewereld (waarin ze zogezegd andermans gevoelens kunnen lezen) en telkens ze met hun neusjes op de droge werkelijkheid worden gedrukt, vluchten ze in het sjoppen. Een beetje zoals Dorothy in the Wizzard of Oz met haar rooie schoentjes.
ps. het is heel onvrouwelijk om toe te geven dat je het gevoelsleven van andere vrouwen (of mannen) niet begrijpt. Daar moet ge mee oppassen, want mannen zijn dat niet gewoon.