Inderdaad, een valabel en correct argument, Netslet!
Ik ben echter een pragmaticus en weet dat je zaken stap voor stap realiseert. Niet via revolutionaire denkpistes (alles of niets) die menig libertariër hanteert en steeds weer vastlopen in de eigen theoretische principialiteit. Het afschaffen van eender welk soort subsidies bijvoorbeeld, is een einddoel, maar kan en zal nooit in één beweging worden gerealiseerd.
Bovendien ben ik de mening toegedaan dat de overheid as such (dus niet de mensen die de overheid vormen) verantwoordelijkheid moet opnemen voor het verleden.
Wanneer een 'sociale' overheid in het verleden een verzorgingsstaat opbouwde die haar 'onderdanen' tot willoze en luie schepsels maakte, dan zou alvast ik, nooit accepteren dat in algemene maatregelen bepaalde dingen met onmiddellijke ingang vervallen zonder dat tijd en ruimte wordt gecreëerd die mensen toelaat zich op een humane manier aan te passen aan een nieuwe situatie.
Daarom zal ik pogen een staaltje pragmatisme neer te pennen. Ik ga uit van de hypothese dat er een parlementaire meerderheid bestaat die het voltrekken van de absolute scheiding tussen kerk en staat steunt. De maatschappelijke discussie moet in deze zin worden aangebracht, niet als een discussie over subsidiëring van dit of geen door de overheid.
Het zou makkelijk zijn om op basis van een parlementaire meerderheid, één en andere maatregelen door te voeren. Politiek werkt echter niet zo. Politiek is - hoor het graag of niet - verkopen. Of beter, zoals Desiderius in enkele threads reeds aangaf, een kwestie van perceptie. Dit klinkt niet echt oprecht, is het ook niet, maar de realiteit is niet anders. Een maatschappelijke discussie wordt gestuurd en daarin speelt de media de belangrijkste rol. Als van bij aanvang de perceptie vekeerd is, vergeet het dan maar.
Maar goed, libertariërs en neo-klassieken verkopen geen gebakken lucht zoals ei zo na alle huidige politici doen. Neen, we gaan de rechtstaat optimaliseren én we gaan bijkomende, positieve zaken realiseren. Angst voor een negatieve perceptie sluit ik, omwille van de oprechtheid van hetgeen volgt, uit. Eén van de sterkten van vrijdenkers is die oprechtheid, die eerlijkheid en dat is in de politiek een troef, hoe contradictorisch dit momenteel ook klinken mag.
Klaar? We zijn vertrokken...
De financiering van religies in België is eigenlijk gebaseerd op een feit dat plaatsvond voor de oprichting van dit land. Zo werden bepalingen van het concordaat van 15 juli 1802 tussen Napoleon en Pius VII opgenomen in de grondwet. Vooral de artikels 12 en 75 van dit concordaat zijn elementair en bepalen dat religieuze gebouwen staatseigendom zijn waarvan het genotsrecht toekomt aan de katholieke kerk.
Dit gegeven bleef in Frankrijk bestaan tot 1905. Toen kwam men daar tot een absolute scheiding tussen kerk en staat en dienden de religies zelf in te staan voor hun werking. In België blijft verouderde regelgeving om onbegrijpelijke redenen bestaan.
Momenteel kent de Belgische overheid jaarlijks om en bij de €625.000.000 (25 miljard oude Belgische Befkes) toe aan verschillende religies en levensbeschouwingen. Het grootste aandeel hiervan gaat naar de Rooms-katholieke kerk door de betaling van weddes aan priesters (zie tabel onder).
In België zijn er 3.895 parochies (voor 590 gemeenten!) en evenveel kerkfabrieken. Deze kerkfabrieken zijn in totaliteit verlieslatend en wel voor €100.124.195 in 1999.
Als we dat verlies aan een jaarlijkse inflatie van twee procent onderwerpen dan komen we - eenvoudig beschouwd - in 2006 op een te financieren bedrag van om en bij de €115.000.000.
De fiscaal aftrekbare giften laat ik in dit alles even buiten beschouwing, alsook de kostprijs voor monumentenzorg (dat is voor religieuze gebouwen echter wel een aanzienlijk bedrag).
Al bij al kan gesteld worden dat de overheid jaarlijks ongeveer €750.000.000 besteedt aan religies en levensbeschouwingen.
Dit is €75 per Belg of ongeveer €165 per huishouden als je weet dat in België een huishouden gemiddeld 2,2 personen telt.
In geval de overheid deze subsidiëring zou afschaffen en omzetten in een belastingverlaging, zou dit voor veel mensen een meer dan welgekomen extra-inkomst betekenen.
Wat moet er gedaan worden?
Zoals ik hierboven aangaf, moet de overheid deze steun volledig afschaffen omdat dit indruist tegen het principe van de scheiding tussen religie en staat. Het garanderen van de religieuze en levensbeschouwelijke vrijheid moet via juridische weg gebeuren en niet via financiële weg. De financiële weg is op zich discriminerend omdat momenteel niet alle religies over dezelfde leest worden geschoeid.
Ook al houd ik er nogal libertarische, maatschappelijke visies op na, toch ga ik eens zéér sociaal zijn. Houd jullie dus vast.
De eerste vier jaar na afschaffing van de religieuze financiering, wordt geen belastingverlaging doorgevoerd. Dit betekent dat de overheid een budget schept van €3 miljard euro (4 jaar x €750 miljoen).
Wat moet de overheid met dit bedrag aanvangen?
De overheid zoals we die nu kennen zou dat besteden aan inhoudloze cadeau's en andere onzinnigheden zodat ze luidruchtig kan uitbazuinen hoe sociaal of wat dan ook het gevoerde beleid wel is.
Ik wil aantonen dat neo-klassieken en libertariërs best wel sociaal zijn, in tegenstelling tot wat velen denken.
België heeft dus 3.895 Rooms-katholieke parochies. De Islam heeft momenteel 380 erkende moskeëen. We gaan met deze basis verder werken om het niet al te moeilijk te maken.
Iedereen gelijk voor de wet is een schitterende leuze en die is best niet inhoudloos!
Lastig willen we niet doen en beide organisaties krijgen elk 380 religieuze gebouwen cadeau. Alstublieft!
Die gebouwen worden eigendom van de instituten met dien verstande dat alle eraan verbonden kosten ten laste zijn van de eigenaars.
Rekeninghoudend met onze historisch-culturele achtergrond krijgt de RKK ook 15 kathedrale kerken toegewezen, die momenteel onder de bevoegdheid van de provinciebesturen vallen (in tegenstelling tot gewone kerkfabrieken die onder de gemeenten resulteren). Beschouw het als een vergoeding voor het geleden verlies.
De overige 3.500 kerkgebouwen zijn eigendom van de staat die er vrij kan over beschikken. Al die kerkgebouwen staan zo goed als allemaal in woonkernen. Veel ervan staan te verkommeren.
De overheid beschikt over 3.500 grote gebouwen én over €1 miljard waarvoor nog geen bestemming werd gevonden.
Hoeveel gezinnen wachten op een sociale woning?
Veel, zéér veel. In Vlaanderen ongeveer 75.000.
Wat doen we?
Elke kerkfabriek wordt omgevormd tot een autonome vzw die zich met sociale huisvesting bezighoudt.
Die vzw's hebben geen banden met deze of gene overheid en worden op geen enkele manier gesubsidieerd.
Elke vzw krijgt een bedrag ter beschikking van €285.000 (€1 miljard/3.500) en het kerkgbebouw wordt eigendom van die vzw.
Laat ons er even van uitgaan dat elk kerkgebouw een hypotheekwaarde heeft van gemiddeld €315.000 (wat niet veel is).
Dit betekent dat elke vzw zo'n €600.000 kan investeren in het ombouwen van de kerk tot een gebouw met pakweg 15 appartementen of lofts.
In gans België worden binnen de vier jaar 52.500 sociale woningen beschikbaar die worden beheerd door transparante, kleine vzw's en dicht bij de mensen staan. Het beheer wordt niet waargenomen door intercommunale mastodonten waarin corruptie en nepotisme welig tiert.
De huurprijzen kunnen laag worden gehouden als men weet dat de eigenaar van het gebouw (de plaatselijke vzw's) geen winst nastreeft.
De vzw's krijgen ook de pastorij cadeau alwaar ze hun maatschappelijke zetel kunnen inrichten.
De religieuze instituten - in het bijzonder de RKK - kan door instemming met dit principe zichzelf op de borst kloppen:
Bracht die kerk geen menslievend offer om minderbedeelden een degelijk dak boven het hoofd te bieden?
Bovendien zullen de kerken en kathedralen die eigendom worden van de RKK een iets vollere aanblik geven wanneer er erediensten in doorgaan. Zo wordt het ook mogelijk om elk van die kerken en kathedralen zelfbedruipend, en ja, zelfs winstgevend te maken.
Wat met de rijkdommen die zich in de kerken bevinden?
Het gaat hier niet om pietluttige zaken maar in veel gevallen over echte kunstschatten.
Wel, we gaan niet lastig doen: de kerk mag ze hebben!
Een groot deel kunnen ze bijvoorbeeld verkopen en een fonds oprichten waarmee ze hun priesters betalen.
Laat me eens eenvoudig denken...3.500 kerken die pakweg elk gemiddeld €200.000 aan kunstschatten opleveren. Mooi spaarpotje van €700 miljoen! Zo'n bedrag kan je mits degelijke begeleiding netto makkelijk 8% laten opbrengen waarvan je 2% kapitaliseert om de inflatie op te vangen. Hebben ze jaarlijks €42 miljoen aan inkomsten uit geldbeleggingen, waarmee de personele omkadering wordt gefinancierd.
Reken op €60.000 per jaar per priester dan betalen ze 700 priesters (mooie wedde en de roepingen zullen er dan ook naar zijn).
De pastoor en onderpastoor verbonden aan elk van de overgebleven kerken en kathedralen hier niet bijgerekend want die worden met gemak uit de middelen die voorkomen uit de nieuwe 'mega-parochies' betaald. In het totaal kan de RKK zelf voorzien in de betaling van ongeveer 1.500 pastoors, onderpastoors, etc.
Natuurlijk moet de RKK de kunstschatten niet verkopen, het is maar een wenk, als ze hun omkadering op een andere manier gefinancierd krijgen, dat ze maar doen.
Na vier jaar kregen dus een heleboel mensen een deftig dak boven hun hoofd, werd een integrale scheiding tussen kerk en religie tot stand gebracht en om iedereen te bedanken voor deze sociaal geïnsipreerde optimalisering van de rechtstaat, kent de overheid een belastingverlaging toe van €750.000.000.
Voil�*, iedereen tevreden!