Scott Ritter geeft zijn versie van het conflict met Irak in een op video opgenomen , zeer toegankelijke speech :
Vancouver speech .
Er zitten een paar waardevolle dingen in(is het nodig mij te distantieren van de zaken die mij storen?) en ik raad aan de video te bekijken.
Ritter stelt het conflict met Irak voor als een vlucht voorwaarts omdat Amerika intern niet in staat was Saddam te ont-vijanden na de eerste golfoorlog.
Aanvullende opmerkingen:
Waarom een oorlog voortduurt heeft andere redenen dan waarom een oorlog begint.
De Amerikaanse regering, en vooral Powell, was zich zeer bewust van de moeilijkheid een oorlog te beeindigen, en heeft ervoor gezorgd dat de oorlog een snel en duidelijk einde had. Maar op een sluipende manier is het toch nog mislukt. Ritter legt de nadruk op de onomkeerbaarheid van het demoniseren van Saddam. Clinton liet bij aantreden snel weten dat hij de relatie met Irak wilde normaliseren, en moest dat snel bekopen. Het verhaal over de moordpoging van Saddam op Bush dateert van 2 maand na het aantreden van Clinton, en aangezien het een verhaal is dat ik nooit hoor tegenspreken is hier ook een link naar dit
artikel van Seymour Hersh uit 93.
De huidige situatie lijkt meer op het gebruiken van de vlucht voorwaarts als een opportuniteit om een nieuwe agenda te realiseren(PNAC).
Wat betreft de olie wijst men meestal op de grootte van de voorraad, maar eens de voorraad 'groot' is, is de ontginningskost , denk ik , belangrijker. Iraakse olie ontginnen is veel goedkoper dan Saoudische,en dat zorgt er voor dat ze de wereldmarkt goed kan regelen. (
new europe zegt 10x goedkoper, maar zoiets straf zie ik graag nog elders bevestigd).
Maar over de gehele periode is het de moeite om de vergelijking te maken met Vietnam. (zie misschien
deze 'systeem' beschrijving..Militair is er geen gelijkenis, maar de politieke mechanismen zijn wel verwant, en zoals in vietnam is er een uiteendrijven van de officiele taal en de realiteit. Bij Orwell was er een kern van mensen die precies wisten hoe het zaakje in elkaar zat, maar wanneer wanneer demagogie gedecentraliseerd is weet niemand het nog.
En niemand ontsnapt daaraan. Wie een uitgebalanceerde mening wil hebben, of op zijn minst niet als partijdig wil beschouwd worden, zal van 10 vervormde/verzonnen beweringen er toch zeker eentje aannemen.
Hoeveel mensen hebben een genuanceerde mening over hoe slecht Saddam is?