[puud]

Het was de beroemde kerkvader Augustinus van Hippo (354-430) die stelde dat zonder doop geen verlossing mogelijk was. M.a.w. iemand die niet gedoopt was ging onverbiddelijk naar de hel. Dat gold zowel voor baby’s van nog geen dag oud als voor alle niet-christenen overal ter wereld. Een onschuldig kind van nog geen dag oud vliegt onverbiddelijk met klikken en klakken naar de hel waar het voor eeuwig en altijd zal branden en pijn lijden.

De wreedheden begaan door monsters als Hitler en consoorten verdwijnen in het niets vergeleken met de wreedheid door theologen aan God toegeschreven.

“Hoe kunnen ongedoopte kinderen en andere goed levende mensen die voor Christus geboren waren of nog niet het mogelijkheid kregen zich te bekeren toch in de hemel geraken?” Voor dit dilemma vond paus Gregorius I in 593 de limbus – ook bekend als het voorgeborchte - uit. Die mensen werden in een soort wachtkamer gezet. Op de dag van het laatste oordeel zou dan beslist worden richting hemel of hel.

Nog een anecdote van het fanatisme waar het om dopen gaat. Uit het Canon 747 van het kerkelijk wetboek van 1917 (weliswaar geschrapt in het herziene wetboek van 1983)
Als er gevaar bestaat dat een baby in de baarmoeder zal sterven, moet hij vóór de geboorte worden gedoopt. De roep van Christus: 'Ga heen en doop alle volken!' wordt gedegradeerd tot een handeling waarbij iemand – een dokter, vroedvrouw, priester of echtgenoot - gedurende de bevalling in de baarmoeder rondtast om de ongeborene met doopwater uit een spuitje te dopen.

Ik wil het nog even over paus Gregorius I – de Grote – hebben die regeerde van 590 tot 604. Hij wordt als een van de grootste pausen ooit genoemd. Hier volgen enkele feiten die mij doen twijfelen aan zijn grootsheid.

Pour la petite histoire even laten weten dat Gregorius een kolossaal hoofd had. Zijn schedel werd dan ook als relikwie bewaard zowel in Constanz, Praag, Lissabon en Sens.

Paus Gregorius was een van de eerste pausen die zijn instemming betuigde met de werken van Augustinus. Gemeenschap, zei hij, is niet alleen gedurende de zwangerschap zondig, maar ook gedurende het zogen van een baby. Nadat een man met zijn vrouw heeft geslapen, mag hij niet eerder een Kerk betreden voordat hij zichzelf door wassing en boetedoening heeft gelouterd, want zijn wil blijft verdorven. Het huwelijk is niet zondig, maar seks tussen de partners is dat zonder twijfel.

Gregorius is het met Augustinus eens dat seksuele begeerte op zichzelf zondig is. Hij schreef aan een andere Augustinus (bisschop in Engeland): 'Seksuele begeerte zonder zonde is geheel en al onmogelijk,' zodat voor iedere seksuele handeling binnen het huwelijk boete moet worden gedaan.

Het zwartgallige pessimisme van Augustinus omtrent seks en huwelijk had in Gregorius dus een groot pleitbezorger. Zijn leer werd zonder enige oppositie doorgegeven tot in de Middeleeuwen. Gehuwden kregen de vermaning in de huwelijksnacht af te zien van gemeenschap om toch vooral het huwelijkssacrament niet te bezoedelen. De H. Alberik (12e eeuw) had een visioen waarin een 'meer van kwellingen' - hars, kokend lood, brandende pek - wordt gereedgemaakt in de hel, speciaal voor echtparen die zo vermetel waren geweest op kerkelijke hoogtijdagen of een vastendag met elkaar te slapen.

Gregorius had net als iedere paus enorm veel geld nodig. Origineel als hij was dacht hij hierbij aan de pallium. De pallium is oorspronkelijk een Romeinse mantel. Keizers gaven zulke kledingstukken aan patriarchen en voortreffelijke bisschoppen om hun tevredenheid en vriendschap te betuigen. Gregorius kwam op het idee aan alle bisschoppen een pallium te zenden. Tegen betaling van 30.000 gulden.

Gregorius was ook zeer onverdraagzaam. Hij liet historische, Romeinse monumenten slopen omdat ze heidens waren, en hij gaf ook het bevel de Palatinus-bibliotheek in brand te steken. Op een publieke plaats liet hij de boeken van Titus Livius verbranden, en hij liet eveneens werk van vele andere schrijvers en dichters vernietigen.
Hij sloeg ook nog de bisschop van Wenen in de ban van de Kerk omdat die toeliet dat er in zijn diocees grammatica onder wezen werd (Hou ze dom !).

Gregorius was meer dan een beetje een opportunist en schijnheilig In een brief aan keizer Mauritius schreef hij : 'Wat ben ik, die tot mijn heer spreek, anders dan stof en worm?' De keizer was zijn 'vrome heer, aan wie de macht over alle mensen door de hemel is toebedeeld,' en hijzelf was de 'onwaardige dienaar'.
Mauritius, zijn wereldse afgod, werd onttroond door Phocas. Die Phocas was een wreedaard. Hij liet vijf kinderen van Mauritius voor diens ogen ter dood brengen. Daarna vermoordde hij Mauritius zelf en de hele keizerlijke familie. Gregorius, Mauritius' vriend en slaaf, droeg zijn slaafsheid aan Phocas over. 'De almachtige God heeft uwe majesteit op de keizerlijke troon geplaatst. De hemel verheuge zich en de aarde zij vrolijk, en het volk moet uitbundig dankbaar zijn voor de verandering'.

Om positief af te sluiten. Gregorius was ook een humorist. Hij schreef een aantal voorwaarden op waaraan bisschoppen moeten voldoen. Geniet mee.
'Een bisschop mag geen kleine neus hebben, want hij moet goed en kwaad weten te onderscheiden, zoals de neus stank en welriekendheid onderscheidt. Daarom zegt het Hooglied: "Uw neus is zoals de toren op de Libanon" . Een bisschop mag ook geen al te grote of al te kromme neus hebben, want dan zou hij er spitsvondig, of teneergedrukt door zorgen, uitzien.' 'De bisschop mag geen 'druipogen’hebben, want hij moet helder kunnen zien. Nog minder schurftig zijn of beheerst door het vlees.'