[ossaert]

Oorspronkelijk geplaatst door dejohan

Je mag mij zo stom noemen als je wil, je zit toch dik verkeerd met de datering van Oi!
Oi! is wel degelijk ontstaan eind jaren '70. Skinheads bestonden inderdaad al jaren 60, maar luisterden toen niet naar Oi! (want Oi! of punk bestond toen nog niet).
Oi! is ontstaan als beweging die terug naar de originele, simpele punk wou gaan toen veel punkgroepen andere richtingen insloegen. Oi! is dus ontstaan als manier om terug echte punk te spelen. Oi! is een subvorm van punk. In elke muziekencyclopedie staat dat zo.

Veel Oi! groepen waren inderdaad a-politiek, of er toch niet erg in geïnteresseerd, tenzij het over locale problemen ging. Veel Oi! groepen, hebben zich er echter expliciet van het racisme gedistancieerd toen oa Skrewdriver de extreem rechtse toer opgingen.
Skrewdriver zegt btw uitdrukkelijk dat ze geen OI! spelen, maar RAC.


Hier een bespreking van OI! op www.allmusic.com (de grootste site met info over muziek, echt een aanrader):

By the end of the '70s, British punk was splintering into several distinct strains, most of them arty or ambitious in their own ways. Oi! music was an attempt to keep punk a populist, street-level phenomenon; most of it came from the Cockney working class of London's East End. Likely taking its name from the Cockney Rejects' 1980 song "Oi! Oi! Oi!" (before which it was simply known as street-punk), Oi! was loud, brutal, and extremely simple, with loads of shout-along, almost football-chant choruses. In essence, it was punk rock that was most at home in a rowdy pub. It was somewhat similar to hardcore, but not quite as extreme; Oi! stuck much more closely to the original punk blueprint laid out by the Sex Pistols and early Clash. In fact, critics frequently disdained the style for its punk-purist lack of adventurousness, and the way its political statements often replaced the Pistols' wit and intelligence with angry rabble-rousing. The latter wasn't universally true, but all the same, Oi! acquired a bad reputation when it was adopted by racist skinheads aligned with the neo-fascist National Front organization. Most bands (and skinheads) took pains to distance themselves from this unsavory element, especially after a number of violent incidents at live gigs; however, a few genuine white-supremacist bands (most notoriously Skrewdriver) were enough to give Oi! a stigma which it never completely shed. The band that brought Oi!/street-punk to prominence in 1978-79 was Sham 69, and they in turn gave career pushes to Oi! stalwarts like the Angelic Upstarts and the Cockney Rejects. The mid-'90s punk revival led to a renewal of interest in Oi!; many favorite early albums were reissued, and a number of new bands popped up both in the U.K. and overseas.



http://www.allmusic.com/cg/amg.dll?p...1302&sql=C3238



Andere besprekingen:
http://www.comnet.ca/~rina/history.html
en:
http://www.web.apc.org/~ara/OTP/OTP12/oi.htm

Klopt als een bus, Johan. Misschien kan ik nog aanvullen dat er wel degelijk ook linkse (Sham 69) en politiek-neutrale (Cockney Rejects) Oi! bestaat. Oi! is dan niet uitsluitend de muziek van de skinheads, net zomin als de skinheads oorspronkelijk enkel extreem-rechts waren (in de ska-wereld waren er behoorlijk wat. Het genre is in de eerste plaats -zoals onze goede vriend Gudi terecht opmerkte- arbeiderspunk, die ergens een weergave is van die leefwereld. Het is dan ook niet verbazend dat daar in de late jaren 70 - vroege jaren 80 heel wat onfrisse elementen inslopen, net zoals ook de andere kant -extreme linkerzijde- haar entree maakte in de (post-)punk (Crass voorop - 1978). Punk was d'origine overigens niet of nauwelijks politiek: het anarchisme van de Pistols was in feite niets meer dan nihilisme. De grootmeesters zelve -Crass- geven trouwens zelf toe dat ze in den beginne geen flauw benul van politiek hadden. Steve Ignorant schreef bijvoorbeeld dat hij toen bij het horen van de naam 'Bakoenin' eerder aan wodka dan aan een anarchist zou gedacht hebben.