Hoe komt dat dat zij geen afstand te nemen van het moslimterrorisme
Je vraagt je af hoe het dan komt dat zo weinig moslims in Nederland het
lef hebben om publiekelijk afstand te nemen van het moslimterrorisme.
Want voor het gemak scheren wij alle moslims over een kam: moslims en
de islam staan gelijk aan terrorisme. Haci Karacaer, directeur van
Milli Gorüs, een organisatie waarbij 50 Turkse moskeeën zijn
aangesloten, laat in geen enkel debat na om de gelijkstelling die
'terrorisme=islam' heet te verwerpen. Hij veroordeelt elke aanslag en
waakt voor het oplaaien van terrorisme binnen zijn organisatie. Maar
Karacaer lijkt een roepende in de woestijn. Hoe je het ook wendt of
keert, veel terroristische daden staan op het conto van
moslimfundamentalisten: New York, Bali, Madrid, Casablanca en onlangs
(weer) Istanbul. Het zijn daden van individuen en dus niet van hele
bevolkingsgroepen die gestoord zijn en hun geloof als motivatie
gebruiken. Waar christenen al lang hebben toegegeven dat het geloof een
niet legitieme basis is voor hun handelen, blijft dit geluid uit bij in
Nederland wonende moslims.
Ondertussen zijn jonge moslims wél boos dat ze gestigmatiseerd worden
en voelen zich aangesproken en gediscrimineerd wanneer het
moslimterrorisme ter sprake komt. En dat terwijl Turken, Marokkanen,
Arabieren, Somaliers de islam allen anders belijden. 'De islam' bestaat
niet, evenals dat 'de moslim' niet bestaat. Toch lijkt het publiekelijk
afstand nemen van terroristische daden, die onder het mom van 'de
islam' gepleegd worden, voor jonge moslims nog een brug te ver. Door te
zwijgen in de discussie, roepen moslims het onbegrip van het publiek
over zich af.
|