[willem1940NLD]

Oorspronkelijk geplaatst door Dave Brocatus

Die vraag stelden de joden zich zo'n 2500 jaar geleden ook al. Hun antwoord op die vraag is te lezen in het boek Job.

Daarin wordt Job getroffen door zware tegenslagen.
Terwijl zijn vrienden hem vertellen dat het een straf van God is voor zijn zonden, blijft Job beweren dat hij niet gezondigd heeft. Terwijl zijn vrouw hem aanmaant om God te vervloeken voor de onrechtvaardige tegenslagen, weigert Job dit te doen. Hij blijft volhouden dat als de mens al het goede van God aanvaardt, de mens ook het slechte van God moet aanvaarden.

Job, die van mening is dat hij recht in zijn schoenen staat, daagt God wel uit om aan te tonen waar hij heeft gezondigd om al dat lijden te verdienen. Daarop verschijnt Elihu en wijst Job erop dat het lijden dat van God afkomstig is, een louterende en opvoedende functie heeft.

Vervolgens richt God zelf zich tot Job. Waar haalt Job, als nietig schepsel, het recht vandaan om God terecht te wijzen? Alle wonderen van de Schepping zijn te danken aan God terwijl Job het zelfs niet eens kan laten regenen op bevel. M.a.w. het is voor de mens onmogelijk om het plan dat God met de Schepping heeft te doorgronden.

Ik zou het zelf vergelijken met welstellende ouders die vinden dat hun kind moet leren dat alles in het leven niet vanzelf komt. Het kind zal zijn ouders onrechtvaardig en slecht vinden omdat het niet alles zomaar krijgt wat het wil. Maar toch hebben die ouders het beste voor met hun kind.

Zoals u ziet is er niet noodzakelijk sprake van een interne tegenstrijdigheid.

'k Had et gepaasd.