Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door An VdS
Volgens de statuten van de LSP kan een beslissing genomen worden door het uitvoerend bestuur (UB – gekozen door het nationaal comité). Die beslissing kan enkel herroepen worden door het UB zelf of een hoger orgaan. Dat is ofwel het Nationaal Comité (NC - gekozen door het nationaal congres) ofwel het tweejaarlijks nationaal congres.
Formeel gesproken kan een derde van het NC (33%) een spoedvergadering (van het NC) eisen om de beslissing van het UB te herroepen of te bevestigen. Een derde van het NC of een vierde (25%) van het aantal afdelingen kan trouwens een buitengewoon congres eisen. Kortom: het verkozen UB kan die beslissing nemen, maar de leden beschikken over diverse instrumenten om die om te keren.
Dat is echter formeel. Voor LSP laat democratie zich niet vatten in een stel regeltjes, vastgelegd in statuten. Statuten zijn slechts een laatste redmiddel, als men er beroep moet op doen, is het meestal omdat de democratische discussie reeds faalde. Een democratisch verkozen marxistische leiding zal het in een tactische kwestie als deze, zover niet laten komen.
Wat bedoelt de LSP met deze laatste zin?
Wat is het nut van een NC nog als gewoon enkele 'hogere' LSP'ers (Geert, Eric, ...) het formele (statuten) aan hun laars mogen lappen?
Waarom nog statuten vastleggen, als men zich hieraan toch niet dient te houden?
|
Wel, ik denk dat de volledige paragraaf de laatste zin voldoende verklaart: indien het zover komt dat de leden met de statuten in de hand moeten staan zwaaien om een discussie lost te weken, dat dit er dan op duidt dat de malaise en het wantrouwen tov de verkozen leiding zeer diep zit. Een democratische leiding laat het zover niet komen, maar vangt de signalen, op en en tretk de discussie op gang voor het zover komt.