Discussie: beroepsdoppers
Los bericht bekijken
Oud 12 november 2006, 11:44   #813
Cynicus
Banneling
 
 
Cynicus's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 19 oktober 2003
Berichten: 3.399
Standaard

Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius Bekijk bericht
Yup, dat zijn zo de perverse kantjes van de verzorgingsstaat... Wie durft (of kan) rekenen ziet meteen waar het schoentje wringt. Voor een gemiddelde loontrekkende in dit land bedraagt de kloof tussen brutoloonkost (hetgeen de werkgever op tafel legt elke maand) en netto-koopkracht (hoe zich dat vertaalt in wat je als loontrekkende kan kopen) meer dan 70% (ondergrens voor wie geen auto heeft en héél zuinigjes leeft= 65%). Even vertalen: van elke 100 € die uw werkgever betaalt voor uw arbeid, gaat er 70 € naar de staat onder één of andere vorm. Of nog: van januari tot september werkt u voor de staat.

Die werkgever wil natuurlijk dat z'n werknemer een toegevoegde waarde levert die hoger ligt dan wat hij aan brutoloonkost moet ophoesten. Maar de werknemer ziet enkel wat hij effectief kan kopen van z'n nettoloon. Gevolg: mijnen baas is véél te veeleisend! De productiviteitsdruk is verschroeiend; we moeten "flexibel" zijn (jaja...) En nog: het wordt quasi onmogelijk om er in deze tijd nog een evenwichtig gezinsleven op na te houden. We kennen het liedje allemaal. Het enige wat de grote verdedigers van dit systeempje kunnen bedenken is een nogal slappe poging de aandacht af te leiden door te wijzen op de hoge bedrijfswinsten. Jaloeziesocialisme dus...

Het is die verschroeiend hoge belastingsdruk die ontzettend veel werkgelegenheid heeft doen verdampen. Want wérk is er meer dan in overvloed; in alle maten en vormen en voor elk wat wils. Alleen, het is niet betaalbaar voor de werkgevers.

Gevolg: werklozen kijken aan tegen een enorme instapdrempel als ze (weer) aan de slag willen. Hoge vereisten (diploma, ervaring etc...) en hoge kosten (mobiliteit, kinderopvang, etc...) Dat er dan mensen zijn die ervoor kiezen om het dan maar te rooien met een uitkeringske dat -technisch gezien- beneden de armoedegrens ligt, is veelzeggend. De uitkeringsval is gigantisch!

Dus... al die uitkeringen (en uitkeringskes vooral) duwen mensen in een hokje van de geïnstitutionaliseerde armoe. Ze worden bovendien ook nog eens bedacht met een volstrekt activiteitsverbod (je m�*g ook niks doen als werkloze; behalve vruchteloos solliciteren natuurlijk) én een verregaande betutteling door een administratie die duur en volstrekt nutteloos is.

Anderzijds mag je NOOIT stenen werpen naar de uitkeringstrekkers zelf; d�*t zijn gewone mensen die reageren (en hun rekening maken) zoals gewone mensen dat doen. Hun keuze voor het leven van een uitkering is zelden een "vrije" keuze en waar ze dat wél is, is ze rationeel verantwoord. Het probleem zit niet daar, maar bij de overheid (en uiteindelijk ook de politiek) die nalaat om de nodige correcties aan te brengen. (o.m. nalaat om haar tering naar de nering te zetten)
Het huidige systeem van de passieve welvaartsstaat is, voor wat werkbekwamen zonder werk betreft, inderdaad een uitermate verwerpelijk systeem. De vervanging van de huidige passieve uitkeringen voor wat werkbekwamen betreft door een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem waarbij gemeenschapsdienstpresteerders enkel nog recht zouden hebben op een prestatiegericht gemeenschapsdienstinkomen van 5 euro per uur effectief gepresteerde gemeenschapsdienst en waarbij ze zoveel uren gemeenschapsdienst zouden mogen verrichten als ze zelf willen (of kunnen), zou een veel beter alternatief zijn, omwille van volgende redenen :

- in het huidige systeem zitten werkbekwame uitkeringstrekkers vaak gevangen in werkloosheids- en/of armoedevallen, waardoor zij er financieel nauwelijks op vooruit gaan (of zelfs op achteruit gaan) indien zij een laaggeschoolde en/of deeltijdse job zouden aannemen. Op die manier worden zij de facto aangemoedigd om werkloos te blijven. Een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem met prestatiegericht gemeenschapsdienstinkomen van 5 euro per uur, zou radicaal komaf maken met die werkloosheids- en/of armoedevallen, en aldus resulteren in een werkloosheidsontmoedigingsbeleid.
- in het huidige systeem zijn een niet onaanzienlijk deel van de werkbekwame uitkeringstrekkers (na verloop van tijd) geneigd zich te nestelen in hun uitkeringspositie en doen ze nog bitter weinig inspanningen om daar uit te geraken, wat een zeer zware last is voor onze openbare financiën, zeker indien het aantal zich in hun uitkeringspositie nestelende uitkeringstrekkers steeds maar blijft aanzwellen. Van een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem met een prestatiegericht gemeenschapsdienstinkomen van 5 euro per uur, zouden de gemeenschapsdienstpresteerders geneigd zijn zo kort mogelijk gebruik te maken, daar het voor hen aantrekkelijker zou zijn een onaantrekkelijke job aan te nemen met hoger uurloon dan de lage prestatiegerichte gemeenschapsdienstuurvergoeding. Dat zou er voor zorgen dat de totale uitgaven voor een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem met een laag prestatiegericht gemeenschapsdienstinkomen van 5 euro per uur, een dalende tendens zouden vertonen, wat dan op zijn beurt zou leiden tot meer budgettaire beleidsruimte die dan kan worden gebruikt om de sociale lasten op arbeid te verminderen, wat dan op zijn beurt zou leiden tot de creatie van meer werkgelegenheid, enz. ;
- het huidige systeem zet aan tot parasiterend sociaal profitariaat. Een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem met een laag prestatiegericht gemeenschapsdienstinkomen van 5 euro per uur, zou radicaal komaf maken met al dat parasiterend sociaal profitariaat, wat eveneens een besparing zou opleveren;
- het huidige systeem lost het armoedeprobleem niet fundamenteel op. Een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem met een laag prestatiegericht gemeenschapsdienstinkomen van 5 euro per uur, zou de onvrijwillige armoede wel oplossen, uiteraard enkel op voorwaarde dat men bereid is een inspanning te leveren onder de vorm van veel gemeenschapsdienst;
- in het huidige systeem lopen werkbekwame uitkeringstrekkers het risico in een sociaal isolement verzeild te geraken, lopen ze het risico hun arbeidsattitude compleet te verliezen, en voelen ze zich vaak volkomen nutteloos. Een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem daarentegen haalt werkbekwame uitkeringstrekkers uit hun sociaal isolement, geeft hen de kans een gezonde arbeidsattitude te ontwikkelen en zich nuttig te maken voor de maatschappij. Gemeenschapsdienstpresteerders die ijverig hun best doen, zouden eveneens worden gegeerd door het bedrijfsleven, en aldus meer kansen krijgen op de arbeidsmarkt;
- het huidige systeem zet vaak aan tot zwartwerk. Voor werkbekwame uitkeringstrekkers is het nu eenmaal vaak stukken voordeliger om hun uitkering aan te vullen met wat zwartwerk, i.p.v. een gewone job aan te nemen. Een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem met een laag prestatiegericht gemeenschapsdienstinkomen van 5 euro per uur, zorgt er voor dat gemeenschapsdienstpresteerders aanzienlijk minder tijd zouden hebben om in het zwart te gaan werken. Op die manier zouden de bedrijven worden aangemoedigd om hun huidige zwarte jobs om te zetten in reguliere vacatures;
- in het huidige systeem hebben werkbekwame uitkeringstrekkers de hoogte van hun uitkering niet in de hand. In een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem met een laag prestatiegericht gemeenschapsdienstinkomen van 5 euro per uur, zouden ze zoveel gemeenschapsdiensten mogen verrichten als ze zelf willen (of kunnen) en zouden ze dus de hoogte van hun gemeenschapsdienstuitkering zelf in de hand hebben, waardoor ze ook met hun gemeenschapsdienstuitkering zouden kunnen vooruit geraken in het leven;
- in het huidige systeem kunnen uitkeringen doorgaans niet worden gecombineerd met (officiële) arbeid. In een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem zou het perfect mogelijk zijn een gewone job te combineren met een prestatiegerichte gemeenschapsdienstuitkering. Wie slechts een laagbetaalde (deeltijdse) baan zou vinden in het reguliere arbeidscircuit of wie gewoon wat zou willen bijverdienen, zou zijn of haar inkomen mogen aanvullen met wat gemeenschapsdiensten;
- in het huidige systeem betaalt de werkende middenklasse zich blauw aan de financiering van het huidige parasiterende sociaal profitariaat, zonder dat ze daar iets voor terugkrijgt. Een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem zou er tenminste voor zorgen dat de werkende middenklasse waar krijgt voor zijn sociale bijdragen en belastinggeld.

Al het bovenvermelde in acht nemende, mogen we besluiten dat een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem met een laag prestatiegericht gemeenschapsdienstinkomen per uur, veruit de voorkeur verdient boven het huidige systeem van verwerpelijke, passieve uitkeringen voor wat werkbekwamen zonder werk betreft.

Laatst gewijzigd door Cynicus : 12 november 2006 om 11:56.
Cynicus is offline   Met citaat antwoorden