Waar is de goeie ouwe tijd van voor 18 mei, toen de BuB nog een frisse, jonge, enthousiaste one-issue-partij was?
Hoe verheugd was ik, als nagenoeg enige forum-Belgicist van dienst, te merken dat er buiten de overgrote meerderheid der passieve Belgen, ook nog een groepering politiek naar voorschoof, wat mij in mijn zwoele dromen als ideaalbeeld voor het geestesoog zweefde:
een nieuw, doorzichtig unitair België.
Na de 'moeder aller verkiezingen' echter, gebeurden er intern blijkbaar allerlei merkwaardige zaken, als ik de neerslag en weergave hiervan op het forum tenminste correct interpreteer.
Democratisch gehalte.
Hoewel in de aanloop naar de verkiezingen eventjes geflirt werd met de idee om directe democratie als programmapunt op te nemen, werd dit hot-item naderhand smalend op de vuilhoop geworpen.
Na ettelijke verhitte discussies, werd onlangs opnieuw gesuggereerd om het BROV op de BuB-agenda te plaatsen, maar tot op heden hoorde ik nog geen feestelijk bazuingeschal om aan te kondigen dat de BuB alsnog haar autoritaire, particratische karakter aflegde.
Hiermee schaart het BuB zich aan de zijde van andere autoritaire partijen die integrale democratie ongunstig gezind zijn: CD&V, N-VA, SP-a.
Noch het beste kan je het BuB-standpunt in deze materie linken aan het Vlaamsblokstandpunt.
Dezen belijden eveneens met de mond dat ze 'het referendum' genegen zijn.
Maar bij doorvragen, kom je nooit te weten of het hier wel gaat over het enige, echte referendum met democratisch gehalte, nl. het bindende referendum vanwege de burgers.
Kort samengevat: democratische principes propageren, doch ultra-rechts en dictatoriaal ageren 
Het BuB-standpunt inzake vreemdelingenstemrecht.
Hierover kan iedereen de verhitte discussies nagaan, waaruit duidelijk blijkt dat de BuB hier vis probeert te vangen in het extreem-rechtse vijvertje.
Op deze link:
<a href="http://forum.politics.be/viewtopic.php?t=6259">
De B.U.B. tegen stemrecht voor vreemdelingen
</a>komt duidelijk tot uiting hoe BuB net als Vlaamsblok, probleemloos discriminerend wenst te handelen op basis van nationaliteit.
Van een ruk naar extreem-rechts gesproken
Bizarre bestuurswissel.
De twee voorgaande items, kunnen natuurlijk makkelijkheidshalve afgedaan worden met een schampere verwijzing naar kwasi identieke standpunten bij andere meer of minder respectabele partijen.
Wat echter speciaal mijn aandacht trok laatstleden, is de supersonische snelheid, waarmee een nieuw lid, dat op luttele maanden tijd van Vlaamsblok naar Liberaal naar BuB switchte, het schopte tot provinciaal ondervoorzitter bij de BuB.
Kazakkendraaiers zijn er bij de vleet, daar ga ik niet eens meer kritiek op spuien.
Ik geef enkel gelijkaardige voorbeelden ter illustratie mee: de goeie man 'will never walk alone':
<a href="http://www.gva.be/dossiers/-p/polher/dossier.asp
">
De politieke herverkaveling in België</a>
Ook wens ik geen kritiek te uiten op mensen die zich geroepen voelen politiek actief te zijn, en daarvoor gehonoreerd worden, zelfs als nieuwe kracht, met een positie vanwaaruit drastisch handelen mogelijk gemaakt wordt.
Maar wat me wél hogelijk verbaast, is dat men hiervoor een kracht in huis haalt, die tot hiertoe figureerde in partijen, die het oorspronkelijke BuB-gedachtengoed allesbehalve genegen zijn. Meer nog, Peter De Ryck stamt in oorsprong uit een partij als het Vlaams Blok, welks eerste programmapunt lijnrecht staat tegenover het eerste en initiëel enige standpunt van de BuB!
Het opblazen van België en het reünificeren van ons land, lijken me op zijn minst gezegd een flink oxymoron.
Hoe kan Vlaamsnationalistisch water met Belgisch vuur verzoend worden?
Wie giet hier kwistig een citern
Vlaamsblokwater bij zijn reeds dunne
Belgische wijn?
BuB en Vlaamsblok: sinds kort brothers in arms 
----------------------------
Voor een objectieve waarnemer is het duidelijk: BuB zit ideologisch op een schuifaf, en ik ruik tot hier de bruine zeep die als glijmiddel fungeert.
Gooi het roer om voor het te laat is: de bruine smurrie staat reeds tot aan de lippen!
Als er ook maar iemand beweegt is het slikken of stikken, en dat laatste wens ik niemand toe, zelfs niet de partij die me zo diep teleurstelde.