Marokkaanse jongeren (waarmee volgens vele forumleden hier zoveel problemen mee zijn) die uit een moeilijk gezin komen, voelen zich zowieso al door deze maatschappij negatief bekeken en besproken. Hun ouders hebben hier geen recht van spreken (stemrecht). Hun leefwereld thuis is vervreemd van de leefwereld van een gemiddelde Vlaamse jongere.
Wanneer de leraar of politieman of wie dan ook, bij hen thuis komt, is dat veelal voor wat ie fout gedaan heeft. De beloningen op school zijn minimaal als motivatie in onze samenleving. (puntensysteem). Het ASO is impliciet enkel afgestemd op de middenklasse. Veel van die jongeren vallen dus ook uit de onderwijsboot en komen in beroeps of technisch terecht.
Deze gasten hebben ons vertrouwen meer dan nodig. Ze zijn zoals elk van ons en hebben steun nodig vanuit zo'n situatie.
Geen positief discrimineren, wel vertrouwen winnen, echt vertrouwen. Minder straffen of vingerwijzen, dat krijgen ze echt wel al genoeg. Rechtvaardig sanctioneren en vooral motiveren en belonen wat lukt. Simpel en menselijk. Zie hen niet als 'vreemdelingen', maar als de Youssef en de Said...
Die jongeren hebben geen vertrouwen in ons.
Een vriend van mij werkt met migranten en heeft soms ongelooflijk toffe ervaringen en momenten met die gasten, gewoon door een band op te bouwen...
en dat heeft tijd nodig en is kwetsbaar, het is een proces van vallen en opstaan. Het is boeiender dan filosofie... Het vinden van
hun waarheid, schoonheid en goedheid...).
