Toontje lager Column zondag, 10 december 2006
Wij zijn amper een week verder en zie : alweer is politiek Vlaanderen op een andere manier belicht.
En zoals Claude Monet fundamenteel totaal verschillende schilderijen maakte over identiek hetzelfde onderwerp, uitgaande van slechts een andere lichtinval, kan men rustig stellen dat het Vlaamse politieke plaatje totaal verschillend is van hoe het er vorige week uit zag.
Er zullen meteen toch ook wel her en der wat toontjes lager worden gezongen. Alleen CD&V en Vlaams Belang zijn blijven verder doen waar ze vanouds mee bezig waren : zij de uitoefening van brute macht, wij het verzamelen van volkse steun voor ons alternatief toekomstprogramma.
Bij de VLD zullen er wel wat toontjes lager worden gezongen. Het herstel van de CD&V situatie komt haar minder goed uit. Verhofstadt heeft te vroeg gejuicht vorige week. Slangen komt in ruil voor het aanschaffen van zijn partijkaart nu uitdrukkelijker dan ooit naar voren om zijn visie op de nieuwe VLD door te drukken en ook te verkopen als het nieuwe blauwe evangelie, inclusief een links Burgermanifest. Als hij het haalt en de VLD komt niet in verzet tegen deze interne machtsgreep, dan zal – in een vlucht vooruit – alles nog maar eens worden opgehangen aan Verhofstadt. Een wanhoopspoging als het ware. De vraag is natuurlijk of de VLD een alternatief heeft. Een gebrek aan voldoende politiek talent heeft de partij herleid tot een éénmansgebeuren. Van een ploeg is weinig of geen sprake meer.
Ook bij de N-VAwordt een toontje lager gezongen. De opdoffer wordt in het glimmend papier van verbale opsmuk verpakt. Het zou nu gaan om een politiek project dat moet leiden tot een grote stap in de staatshervorming. Bart De Wever – wiens koele stalinisme nu ook bij veel N-VA mensen de ogen geopend heeft - spreekt plots van een staatshervorming op basis van een akkoord dat op papier gezet is. Het zou interessant zijn om –transparantie, nietwaar – eens te mogen weten wat CD&V en N-VA dan wel op papier gezet hebben. Men hoeft nog niet eens te weten hoeveel mensen een post (en welke post dan wel) is beloofd. Dat mag van mij gerust een geheim protocol blijven. Dat zal wel snel blijken bij de lijstvorming.
Maar wat is er inzake staatshervorming op papier gezet? Dat is wèl interessant. Volgens De Wever zitten nu – met de handtekening van Leterme onder –
fiscale autonomie en gezondheidszorg mee in het pakket van zaken beneden dewelke er… geen toetreding tot de federale regering meer komt.
Welnu : ofwel is dit een brutale leugen van De Wever in een poging om zijn partij intellectueel de arm om te wringen en ze in (zijn) handen te houden. Ofwel is dit een ronduit revolutionaire stap vanwege Leterme en C°, want tot nu toe was aan die kant slechts vaagheid troef . Volgens De Wever zou dat nu niet meer het geval zijn en zijn de handen van CD&V gebonden.
Wie aan de overkant het RTL debat heeft gezien over het gemeenschappelijk akkoord van alle Franstalige partijen inzake staatshervorming weet dat het dus politiek een bijzonder heet jaar 2007 wordt. Ik herhaal : tenzij Bart De Wever gelogen heeft dit weekend.
Wie ook een toontje lager zingt zal wel Jean Marie De Decker zijn. Die moet nu maar wat op de blaren zitten. En vervolgens – een toontje lager zingend – doen wat hij in feite zeven jaar geleden al had moeten doen. Zijn geval toont aan dat je in de politiek best bij de partij gaat die overeenkomt met je ideeën. Alle bedenksels over “macht verwerven” en “mandaten verwerven” en dies meer moet je – als je een eigen gedacht hebt - aan de grote heren zonder geweten overlaten. Als je een idee, een droom, een politiek programma hebt, dan moet je bereid zijn om niet al te veel bezig te zijn met de carrière en zo. De vraag of je alle dagen in de krant en op tv komt en de vraag of je minister wordt is in dat verband bijkomstig.
Je moet bereid zijn een droom na te streven en waar te maken zonder navelstaarderij. Je moet al eens kalm blijven, op je tanden bijten en temporiseren – niet alleen omdat je gevloerd bent en groggy op de tatami ligt – maar ook gewoon in gevallen waarin je daardoor strategisch beter vooruit komt.
Je moet je droom nastreven ook als een tocht door de woestijn (zoals Karel Dillen en de zijnen er een aflegden in de jaren 80) of een stormwind van voor (cordon sanitaire en schijnprocessen van het regime) uw deel zijn.
Leer terug wat meer zinnen uit te spreken zonder het woord “ik” erin en dan wordt ge nog een goeie, Jean Marie. Met Vlaamsnationale groeten.
Gerolf Annemans
Zoals we Gerlof kennen. Zeker ook ook over dedecker zeer raak; Steeds "ik" en "postjes" in dezelfde zin. Om over Dewever maar te zwijgen. Van die kerel kan je beter het tegenovergestelde geloven van wat hij zegt.