Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jonas Elossov
Ik spreek dan ook als LSP'er, als Marxist... CAP is vooralsnog geen marxistische formatie naar mijn weten.
Trouwens, marxisten beschouwen alle werknemers als arbeiders. Arbeider is elke persoon die zijn arbeid verkoopt voor een loon. In die zin is er sinds de 19e eeuw niet vernaderd, nog steeds bestaan beide klassen met tegengestelde belangen.
En wanneer ik stel dat we naar 19e eeuwse toestanden teruggaan, dan is dat makkelijk vast te stellen. Enerzijds is het 19e eeuwse kapitalisme nu al ingevoerd in de hele neokoloniale wereld de laatste 20 jaar (buiten Afrika en het midden-oosten waar nog een deel feodale verhoudingen gelden). Anderzijds probeert men die omstandigheden hier ook uit te spelen om naar gelijke arbeidsomstandigheden als daar te evolueren. Geen enkele verworvenheid is nog veilig; pensioenen worden in vraag gesteld, aan de lonen wordt geknauwd, uitkeringen in de tijd verkort, contracten worden 19e eeuws via interimstatuten, de sociale zekerheid wordt onderuitgehaald, vakbonden worden aangevallen (delegees op straat gezet en worden bedreigd met rechtspersoonlijkheid)...
Dan bestaat er maar één conclusie; men is blijkbaar afgestapt van het idee van alle keynesiaanse of fordistische principes en evolueren we naar 19e eeuwse omstandigheden.
Daarbij komt dat we ook die nationalistische protectionistische koers terug zien opduiken. Kijk maar naar de koers die Duitsland voerde, Europa tov Chinees textiel, de VS tegenover Chinees staal... Om nog maar eens duidelijk te maken dat kapitalisme niet noodzakelijk gelijk staat aan vrije markt...
En in zo'n omstandigheden is er geen plaats meer voor een reformistische, sociaal-democratische koers die vooral haar succes kent door keynesiaanse praktijken.
|
Men zou ook de hypothese kunnen opperen dat het juist de "bij-de-tijdse" socialisten zijn die slagzeil hebben gemaakt naar het reformisme, om zo de belangen van de arbeidersklasse te optimaliseren. Terwijl de reactionaire soort teruggrijpt naar de klassieke theorie. Als het ware de mensen die blijven hangen zijn in de 20ste eeuw. Sociologisch gezien grijpt dit terug op de aloude zonde-bok-theorie, met ditmaal de rijken in de rol van zondebok. Catharsis komt dan van uitdrijving van de zondebok. De vraag is natuurlijk wel of dit de optimale manier is om de belangen van de arbeiders veilig te stellen.