Aristocratie is een behoefte voor de gezonde opgang van elk volk. Hoe zou het er thans met het Vlaamse volk uitzien, als een keurbende van intellectuelen in 1830 de Vlaamse beweging niet had in 't leven geroepen? En hoeveel verder zouden we staan, mocht Vlaanderen nadien steeds door een uitgelezen volkstrouwe aristocratie zijn aangevoerd?
De echte democratie, die streeft naar volkswelvaart door volksverheffing, staat helemaal niet vijandig tegenover de echte aristocratie. Integendeel, beide vullen elkaar aan door vruchtbare wisselwerking tot voltooiing der gemeenschap. De elites immers, worden uit de schoot van het volk geboren en voeden hun persoonlijkheid aan zijn hartebloed, doch zij vergelden de verworven gaven met ze aan de volkswelvaart, door volksveredeling, dienstbaar te maken. De aristoi doordesemen de volksmassa met hun bezielende persoonlijkheid, zij trillen ze hoog op uit de grauwe eenvormigheid, om ze in bewuste streef-eenheid te leiden naar volksgrootheid. Waar de valse democratie, in een roes van bevrijdende egalisering, aan ieder volksgenoot gelijke rechten heeft verleend, vergat zij dat hogere plichten ook hogere rechten – geen voorrechten, – eisen ; zij heeft de natuurlijke opgang der volkse elites gestremd, terwijl zij vrij spel liet aan avonturiers en volksmenners, aan politieke beunhazen, aan de duistere machten van het geld, die waarachtig het gemeenschapsleven hebben gelijkgeschakeld op hun eigen laag peil van bandeloze vijheid, van genotzucht en banaliteit.
|