|
Oorspronkelijk geplaatst door Patriot
De Belgische crisis
Prinses Rosalie de Merode, tijdschrift 1/2003, hoofdartikel
Bevindt België zich in een crisissituatie?
Nee, niet België is in crisis, maar wel degenen die haar besturen; die laatsten zijn vertegenwoordigers van het volk; ergo: het volk bevindt zich in een crisis.
Dit lijkt misschien een simplistische en foutieve redenatie, want ze zijn met velen, de Belgen die gekant zijn tegen separatisme, confederalisme, het uiteenspatten, de ondergang van ons België. Deze Belgen zijn er in grotere getallen dan diegenen die onbevreesd het land naar de ondergang drijven.
En toch!
Wat bemerkt men in de hogere regionen van de macht? De autoriteit die uitgaat van onze grondwet lijkt onze leiders noch verkozenen te bevallen, want sinds de grondwet onderhevig werd aan de smaak van de dag op 17 februari 1994, gaat er geen jaar voorbij zonder nieuwe aanpassingen(1). En nu wil de regering alweer een verklaring opstellen die de revisie van de grondwet inhoudt !
Telkens een autoriteit niet meer uitkomt, voor degenen die er aan ondergeschikt zijn, wordt ze herroepen of word er gevonden dat zij maar moet veranderen, naar hun goed inziens. Zó is het gesteld met onze grondwet, onze wetten, de hiërarchie in het algemeen en met alles waaraan men zich moet houden.
Een goed voorbeeld van deze gezagscrisis van onder aan de ladder van onze maatschappij, bevindt zich op het school- en familiale vlak. Het nodige respect voor ouders en leerkrachten wordt vaak herleid tot de wet van de sterkste : de winnaar is diegene die het slimst is, of het meest overmoedig, of de meeste invloed heeft, of het agressiefst of nog het meest reagerend is, aan welke zijde van de barrière hij zich ook bevind.
De crisis die vandaag in België heerst, gaat hand in hand met de morele decadentie van onze leefwerelden, waarin de hang naar genot en het materialisme een doel op zich geworden zijn, waarin egoïsme de regel is. Wanneer een maatschappij de waarden die haar groot hebben gemaakt vergeet, zal haar teloorgang slechts beperkt kunnen worden door de wederopstanding van diezelfde waarden.
Individuele laksheid lokt wettelijke laksheid uit. De overtolerantie van onze maatschappij lokt ons land in een diepe crisis met op de koop toe, de onmogelijkheid voor onze bestuurders dit land anders te besturen dan ten behoeve van persoonlijke ambities of om er een machtsspelletje van te maken.
Als de mensen de waarden van hun voorouders niet opnieuw gaan verdedigen, of die waarden nu christelijke, morele of op z’n minst natuurlijk- ethische waarden zijn, die de grootsheid van onze natie hebben bewerkstelligd, zullen de maatschappijen slechts de leiders hebben die zij verdienen, weerspiegelingen van henzelf...
__________________________________
[1] Data van aanpassingen van de Grondwet : 1996 : 25/3, 1997 : 28/2 – 11/3 – 20/5, 1998 : 12/6 – 17/6 – 20/11 – 11/12, 1999 : 12/3 – 7/5, 2000 : 23/3 – 16/5, 2001 : 30/3, 2002 : 21/12
|