Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door driewerf
het antwoord op die vraag is net het cruciale verschil tussen een volksfront en een arbeiderseenheidsfront. Had je op de link in de vorige post geklikit, dan je had je dat geweten.
 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door An VdS
Beste driewerf, als je kan/mag/wil, leg het me dan eens uit!
|
Aangezien je het zo vriendelijk vraagt, kan ik niet anders. Wat volgt zal echter wel onvolledig zijn.
De kwestie van Volksfront of arbeidereenheidsfront is één van de theoretische verschillen tussen stalinisten en trotskisten.
Bij de opkomst van het fascisme (eind jaren twintig, begin jaren dertig) formuleerden beide stromingen een verschillend antwoord. De stalinisten meenden dat de bedreiging van het fascisme zo groot is dat alle krachten ertegen gebundeld moeten worden, en dat ook een alliantie moet worden aangegaan met progressieve delen van de burgerij. Daarom moesten de KP's hun revolutionair programma tot later in de kast stoppen, om dat deel van de burgerij gerust te stellen. Dit werd de Volksfrontpolitiek genoemd.
Trotski analyseerde dat de burgerij (ook het progressief deel) vroeg of laat haar eigen klassebelang ging laten primeren boven het democratisch belang, en dat de arbeidersklasse daarom haar eigen onafhankelijke organen moest behouden. Er moesten weliswaar allianties worden gevormd tussen communistische, socialistische en sociaaldemocratisch arbeiders, maar de allianties moesten binnen de arbeidersklasse blijven. Dit zou de arbeidersklasse de vrijheid laten behouden om de revolutie door te voeren, aangezien ze geen rekening moest houden met de progressieve delen van de burgerij.
Het stalinisme had de volledige macht en middelen van de USSR achter zich, terwijl trotskisten op z'n best een deemsterend bestaan lijdden, maar doorgaans zelfs actief werden vervolgd. (Trotski zelf was een bannelingstocht door Turkije, Frankrijk, Noorwegen en uiteindelijk Mexico begonnen, waar hij vermoord zou worden.) De Volksfrontpolitiek werd uitgevoerd in Frankrijk (regering Léon Blum), Spanje en Duitsland. Zeker in Spanje en Duitsland had dit desastreuze gevolgen.
Sta me toe me verder te beperken tot Spanje. Ik ken helaas te weinig van de Duitse situatie af.
In Spanje heb je in 1936 een verkiezingsoverwinning van Links. Dit zint de rechste krachten niet, die op 18 juni een staatsgreep beginnen onder leiding van Franco. Staatsgreep die zal uitmonden in de Burgeroorlog die drie jaar zal duren. IN de dagen en weken na de staatsgreep verliest de burgerlijke staat alle geloofwaardigheid. Er worden arbeidersmilities gevormd, en de arbeiders vormen hun eigen organen. Zeker in Barcelona Catalonie en Aragon gaan de arbeiders, onder leiding van de POUM, de CNT en de FAI over tot collectivisatie van de productiemiddelen, landherverdeling en eigen beheer van de maatschappij. Kortom: de kapitalistische burgerij wordt onteigend!
De stalinistische PCE moet echter de lijn van Moskou volgen, en dus trachten om de progressieve delen van de burgerij zien te paaien(cfr Volksfrontpolitiek!) en zal dus allen doen wat het kan om die maatregelen eerst af te remmen, en vervolgens terug te draaien. De PCE als beste garant van het privébezit! In feite voert de PCE gewoon terug de burgerlijke staat in, en maakt alle verworvenheden van de arbeiders teniet.
Maar de burgerij, die op een gegeven moment (en eigenlijk al tamelijk vroeg) weet waar haar ware belangen liggen is massaal naar het Francistisch deel van Spanje gevlucht, en steunt Franco. De PCE behartigt de belangen van slechts de schaduw van een verdere burgerij.
Vwala, dat was het in het kort. Ik weet niet meer waar exact, maar ergens bepleitte jij dat we ons zouden moeten encanailleren met het NSV tegen de monarchie. Maw, je vond op je eentje de Volksfrontpolitiek terug uit. Maar dan op een perverse manier, aangezien het NSV5 zelfs niet het epitheton 'progressief' verdient, en de monarchie nu een veel kleiner gevaar vormt dat het fascisme toen.