Al wie vragen heeft over de precieze toedracht mag deze rechtstreeks aan mij stellen. Wees vrij om mij rechtstreeks vragen te stellen... Die laatste combatboot, toen ik al versuft op de grond lag, vergeet ik nooit meer. De ordediensten waren erbij. Wat betreft de man die mij nogmaals een combatboot in mijn ribben stampte... Het leek waarlijk onwerkelijk. Ik was trouwens eventjes verdoofd. Ik vind dat er hier wel niks is om trots over te zijn, maar machogedoe, kan je nu evenwel niet uitsluiten. Daar zijn mannen mannen voor. Ik wist op dat moment dat ik deze combatboot nog lang zou blijven voelen en heb twee weken als een kreupele rond gelopen. Een hele lange tijd heb ik een een terugkerende striemende pijn gevoeld, waarvan ik pas na enkele maanden echt was verlost. Als je wil weten hoe het voelt, mag je het mij altijd komen vragen. Ik zweer het u. Ik had wel het gevoel dat het merendeel van de mensen meer bezorgd waren om de dichterbij komende camera's dan voor mijn persoonlijke veiligheid. Ik hoor ze nog roepen... dat de pers dichterbij kwam, ze moesten stoppen niet omwille van mijn persoon, maar omwille van de mogelijkse beeldvorming. Dat is mijn indruk van de feiten, terwijl ik daar op de grond lag. Het lijkt voor sommigen allicht alsof ik geen slagen heb ontvangen. Ik kan dit niet aanvaarden. Vrienden, flaminganten...Ik heb op geen enkel moment zoals jullie stellen komedie gespeeld. Trouwens een cameraploeg heeft mij achteraf verklaard dat ze werden tegengehouden om het drama van dichtbij te filmen. Ik heb de slagen gekregen en heb ze niet kunnen bijhouden. Ik weet dat ze hard waren en heel brutaal... Waren de camera's er niet geweest, dan vrees ik het ergste. In die zin moet ik zeker de pers dankbaar zijn, maar ook de politie die mij in veiligheid heeft gebracht. Daar ben ik tot op vandaag vast van overtuigd. Maar vrienden Flaminganten, ik heb het ondertussen verteerd. Ik vind het toch belangrijk dat deze vorm van machogedrag niet wordt goedgekeurd en zeker niet gezien wordt als standaard hoe verschillen in mening in onze samenleving dienen opgelost te worden. Niemand is daarmee gediend. Het kan toch nooit de bedoeling geweest zijn om mensen met een andere mening zo hard aan te pakken. Ik vind het ook jammer dat er geen verontschuldiging is gekomen, ook al was het anoniem. Het zou mij deugd hebben gedaan. Het merendeel van de andere bezoekers van de Ijzerwake, worden door de daad die ik heb ervaren, mee beoordeeld als zijnde gewelddadige fanataci, terwijl slechts een minderheid echt geweld gebruikt. Het is die minderheid die er moet uit gefilterd worden, wil men ooit over geloofwaardigheid beschikken. Maar er is meer... Als de geschiedenis wordt vervalst, dan komt dit ook de ontvoogdingsstrijd waar jullie naar verwijzen, niet ten goede. Beste vrienden, ik ben niet langer boos om wat mij is aangedaan, maar vind het jammer dat het is gebeurd. Elke dag wordt ik er wel nog mee geconfronteerd en dit wanneer ik mezelf in de spiegel kijk en mijn neus aanschouw. Ik vraag me dan af, was dit alles het allemaal wel waard? Ik wil in geen geval een martelaar zijn, maar eerder bruggen beginnen bouwen... Bruggen van onderlinge verstandhouding en begrip voor wat mij heeft gedreven. De Belgische vlag is immers voor mij het teken van verdraagzaamheid tussen de verschillende gemeenschappen. Ik zag dit als het middel om de ogen te openen. Eendracht maakt macht, l'union fait la force...Het is een machtig mooi principe waar je eigenlijk niks kan tegen hebben. Tegen het idee alleszins. Dat mijn boodschap niet is overgebracht, is een feit, maar mijn vastberadenheid om dergelijke aanpak af te keuren is er weliswaar nog groter door geworden. De vraag die ik mij soms stel, is de volgende: als een vrouw hetzelfde had gedaan, wat was er dan gebeurd? Velen hebben achteraf met mij gediscussieerd over mijn aanpak. De enen vonden het geslaagd, anderen vonden dat ik had geprovoceerd en geen slagen genoeg heb gekregen. Maar één ding is zeker, de impact had ik onvoldoende ingeschat en de manier waarop is misschien wel niet de beste geweest, maar toch ben ik trots op het feit dat ik de jongste oudstrijder ben. Beste compatriotten. Hoe je het ook bekijkt... ik heb gestreden en geleden voor mijn vaderland. Elk zijn vaderland.
