Het Parlement en de Senaat spelen in België een belangrijke, wetgevende rol. Of beter: ze zouden dat moeten spelen. De discussie over het al-dan-niet verlenen van het stemrecht voor allochtonen toont aan op welke manier de rol van de wetgevende macht misbruikt kan worden. Hugo Coveliers (VLD) wil bepaalde procedures, zoals de “alarmbelprocedure” (ingeroepen wanneer één taalgroep zich volkomen oneens acht met de andere) om het vreemdelingenstemrecht te “blokkeren” inroepen. Eerder wilde men de zaak al regionaliseren, zover kwam het gelukkig niet. De VLD wil “scoren” bij de volgende verkiezingen, zoveel is duidelijk. En in het federale parlement raken ze niet aan een 2/3e meerderheid om hun slag thuis te halen, dus worden er andere middelen bijgehaald. Het parlement buitenspel zetten? Een regeringscrisis uitlokken? Het moet allemaal kunnen. Ondertussen voert het Vlaams Blok met opzichtige posters een campagne tegen het vreemdelingenstemrecht, die regelrecht provocerend is. Volgende verkiezingen zullen de andere partijen (zoals gewoonlijk) wederom klagen dat “het Blok vooruitgaat”. Wat wil je?
Het Belgisch systeem zonder federale partijen en met quasi-jaarlijkse verkiezingen is een aanfluiting voor de democratie. Schaf de deelparlementen en –regeringen af en plaats de wetgevende macht waar ze hoort.
WWW.BELGISCHEUNIE.BE