Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18
Beste,
Ik heb vernomen welk systeem u wilt invoeren in de gezondheidszorg mbt geneesmiddelen.
Op het eerste zicht vind ik het een goed idee, maar ik heb daarbij wel enkele vraagjes:
Wordt voor iedere mogelijke ziekte of stoornis het best werkende of enkele van de best werkenden geneesmiddellen terugbetaalt, dan is dat goed voor de patiënt want hij krijgt alleen het beste geneesmiddel.
Maar door specifieke SNPs in het DNA reageert niet iedere persoon hetzelfde op een geneesmiddel. Wat voor y het beste is, is het dus (lang)niet noodzakelijk ook voor x. De topman van GlaxoSmithKline heeft zelf toegegeven dat de meeste medicijnen slechts werken bij 30 tot 50% van de bevolking.
Bijkomend kan z allergisch zijn voor de bestanddelen in het meest effectieve geneesmiddel voor zijn ziekte.
Los van het feit dat deze geneesmiddelen dan niet worden terugbetaald aangezien ze niet gemiddeld 'het beste' zijn voor deze stoornis en het dan ontzettend duur kan worden voor bepaalde patiëntengroepen, zijn ze mogelijk nauwelijks verkrijgbaar aangezien de staat ze niet heeft ingekocht en de apotheker deze medicijnen moeilijk verkocht kan krijgen.
Welke oplossing biedt het kiwimodel voor deze situaties?
|
Mss toch zijn boek maar eens lezen hoor.
vanop de website over de cholesteroloorlog:
http://www.epo.be/geneesmiddelen/index.php
Verschraling van het aanbod?
In Nieuw-Zeeland wordt er maar één geneesmiddel per aandoening terugbetaald.
Dat is flagrant onwaar. Er zijn per aandoening evenveel soorten ('subklassen') van geneesmiddelen als bij ons. En per soort zijn er meerdere voorkeursgeneesmiddelen (meerdere actieve stoffen, doch slechts één merk per actieve stof). Bij evenwaardige producten wordt eerst het goedkoopste voorgeschreven. Als de patiënt dit product om welke reden ook niet verdraagt, of het slaat onvoldoende aan, dan krijgt hij het alternatief volledig gesubsidieerd, mits motivatie van de arts.
Zo zijn er in Nieuw-Zeeland - Één paracetamol - product tegenover 15 verschillende merknamen in België (Dafalgan, Perdolan)
- Eén amoxicilline tegenover 16 verschillende merknamen bij ons (Clamoxyl e.a.)
- Drie maagzuurremmers (PPI's) en drie merkproducten, tegenover zes PPI's van twaalf verschillende merken bij ons. (Losec, Dakar e.a.)
- Acht ontstekingsremmers (vb. voltaren, naprosyne, ibuprofen, indocid, tilcotil, feldène…) onder zestien merknamen tegenover 19 verschillende met 78 merkproducten in België. Pardon 77, nu VIOXX van de markt is. Vioxx is in NZ nooit gesubsidieerd geweest, en terecht zo blijkt nu.
- Zes calciumantagonisten (bloeddrukverlagers) met zes merkproducten tegenover 15 verschillende calciumantagonisten met 21 merkproducten in België (Adalat, Plendil, Amlor e.a.)
Maar de prijzen in Nieuw-Zeeland, voor eenzelfde geneesmiddel, of soms ook voor eenzelfde merk (bv. Losec) liggen 70% of meer lager dan bij ons.
In plaats van 'verschraling' is dit een gunstige vereenvoudiging van het aanbod, in tegenstelling tot de huidige chaotische wildgroei die wij in ons land kennen. En daar vaart iedereen wel bij: de patiënt die eindelijk zicht krijgt op zijn medicatie, de arts die geen 9 merken van eenzelfde product in zijn hoofd hoeft te hebben en vooral de apotheker die niet meer 9 verschillende doosjes van eenzelfde geneesmiddel in stock hoeft te houden.
In de Canadese provincie British Columbia, evenals voor de overheidsambtenaren en Medicaid van Amerikaanse staten als Maine en Oregon, heeft de overheid namelijk ook het systeem van openbare aanbesteding met prijs/volume contracten ingevoerd.
Neels op Ter Zake: "In de palliatieve zorg wordt in Nieuw-Zeeland slechts één pijnstiller terugbetaald. Als de patiënt die niet zou verdragen, dan moet hij een ander geneesmiddel volledig uit eigen zak betalen of kan hij niet meer voortgeholpen worden"
Glaxo-Smith-Kline (GSK): In Nieuw-Zeeland zijn onze producten zelfs duurder dan de prijs die wij in België vragen. In NZ zijn onze vaccins van hepatitis B zelfs niet op de markt.
Klopt totaal niet. Succesproducten van GSK als Zantac (maagzuurremmer) kost in NZ één tiende van de Belgische prijs, Zovirax (tegen herpes of zona) kost in Nieuw-Zeeland ook één tiende van de Belgische prijs.
In Nieuw-Zeeland worden alle kinderen gratis tegen hepatitis B gevaccineerd (ook bij ons zo), ook contactpersonen, risicopersonen of personen die samenleven met een drager van het hepatitis B virus krijgen hun vaccins volledig terugbetaald (bij ons is dat niet zo, tenzij via het Fonds voor Beroepsziekten als het risico gebonden is aan de werksituatie). Maar het is niet GSK, maar wel een andere firma die de openbare aanbesteding van hepatitis B vaccins in de wacht heeft gesleept.