http://english.aljazeera.net/NR/exer...4B2A13647B.htm
Naar aanleiding van het 86-jarig bestaan van het Irakese leger, zag Nouri Al-Maliki de uitgelezen kans om nog eens zwaar uit te halen naar alle kritikasters van het vermeende Saddam-proces.
In zijn agressief ingestelde speech liet hij er alleszins geen twijfel over bestaan. De terechtstelling van de oud-president was een interne zaak, die louter en alleen het Irakese volk aanbelangt. Geen enkele vorm van kritiek zal nog getollereerd worden. En met landen die zich hier niet aan houden, zouden de relaties wel eens kunnen “herzien” worden, aldus Maliki.
Het is natuurlijk zeer nobel van Maliki om zijn eigen natie zo fel te beschermen, maar in al zijn furie bleek hij alleen vergeten te zijn dat hij in feite niet aangesproken was. Er was geen enkel verwijt aan zijn adres, en er was geen enkel buitenlands staatshoofd die het gepast vond om hem (wegens de kunstmatigheid van zijn aanstelling) de zwarte piet door te schuiven ...
Maar niet alleen de idee achter, ook de inhoud van zijn boodschap, is op zijn zachtst gezegd ongewoon te noemen. Zeker voor een land dat momenteel onder nul zit : “Relaties herzien met landen die kritiek uiten ...? ”
Qua “White-House-Talk” gehalte, is dit toch een oneliner die kan tellen.
In de volledige politieke geschiedenis van de laatste decennia is er maar 1, die dit constant gebruikt heeft.
Inderdaad, na de hele oorlog om de massavernietigingswapens, de ontmanteling van de Iraakse autoriteit en het ongrondwettelijke Saddam-proces, gaan de Amerikanen blijkbaar nog een stap verder in de kleinering en minachting ten aanzien van het Irakese volk. De plannen zijn duidelijk: voor Maliki en co is er niets meer weggelegd dan de rol van postbode spelen.
Haal het pakje/boodschap op en publiceer het. Wat het teweeg brengt of wie het treft, is van geen tel. Het enige dat belangrijk is, is om vriendelijk en glimlachend mee te spelen in het goed georchestreerde toneelstuk.
Het was hetzelfde toneelstuk trouwens dat ooit de “democratisering van de regio” inschakelde ter verantwoording van zijn militair optreden
En wat zien we nu? Men is nog niet goed en wel aan de macht, en het eerste wat men doet is anderen het zwijgen trachten op te leggen. Of de relaties zouden wel eens kunnen vertroebelen.
Men is inderdaad hervallen in een eigenaardige logica, waarbij men slecht ingeruild heeft voor slechter. Hoewel het niet gepast zou zijn om nostalgisch terug te blikken op het Saddam tijdperk, hield ik er bij zijn opknoping toch een wrang gevoel aan over.
Iemand zien geexecuteerd worden is op zich al niet leuk (zelfs al is het Saddam), maar nog meer dan dat, drong bij mij stilaan het besef door, dat met deze terechtstelling, een nieuw soort bewind nu wel definitief zijn intrede gedaan heeft aan het politieke wereldtoneel.
Als je niet volgt, wat men voor u beslist heeft te volgen, of als je niet gaat zoals men wil dat je gaat, dan zal men je wel komen berechten in je eigen land, zonder dat er een haan durft naar kraaien ...
Om in dezelfde toon te eindigen, lijkt het me gepast te besluiten met hetvolgende :
Kritiek uiten op een illegaal en ondoorzichtig proces wordt niet geduld. Maar een land zonder reden binnevallen, het ondersteboven halen en niets anders achterlaten dan anarchie en sectarisme, wordt gezien als een heldendaad!
Het Witte Huis wenst u het beste voor 2007.