Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Bece
Je kan beter het probleem struktureel aanpakken door er bvb. voor te zorgen dat iedereen de mogelijkheid heeft om (aangepast) werk te verrichten. Dat betekend evenwel dat we juist minder moeten gaan werken. Onze economie is op de dag van heden niet in staat om 1 miljoen mensen zonder werk ( + 0,5 miljoen met een nepjob) werk te verschaffen. Hoofdzakelijk is dat wegens de hebzucht van tweeverdieners die niet gaan werken voor hun levensonderhoud maar om een grotere auto, een groter huis, een luksueuzere vakantie dan hun buren te kunnen betalen. Dus voor pure lukse.
|
Dat is de discussie over "relatieve armoede" nl. het aspect "werk voor iedereen" & daar hoor ik diegenen reeds protesteren die een "recht op luiheid" willen verdedigen of "de kapitalisten" die in feite voorstander zijn van een weliswaar beparkte structurele werkloosheid enz..
Mijn punt is van een geheel andere orde : ik wens dat de "absolute armoede" nl. die toestand waarin sommigen verkeren dat ze dakloos en niets te eten hebben uit de wereld helpen en wel hier en nu - door elke gemeente te verplichten voor opvang voor die mensen te zorgen en hen een warme maaltijd per dag te geven.
Vanzelfsprekend betekent dit niet dat ze in die toestand van hulpbehoevendheid moeten blijven - ze kunnen verder geholpen worden
door hen een leefloon / werk tegen minimumloon of meer te bezorgen, ze meer asserteif te maken , hun rechten en plichten aanleren enz..
Dit minimale systeem is niet "het uit de wereld helpen van onrechtvaardigheid en sociale uitsluiting" - het is een eerste stap & elke reis kan niet anders dan beginnen met een eerste stap.