Heb nogal wat vragen bij de effictiviteit van wat eerstelijnszorg heet.
Zelf was ik al een paar jaar anti-hogebloeddrukmiddelen aan het slikken na berichten van voortdurende hoge vermoeidheid. Maar, misschien ook doordat ik een wetenschappelijke achtergrond heb, daar kon ik me niet bij neerleggen, leek me teveel symptoombestrijding. Ben blijven aandringen en dat resulteerde uiteindelijk, na een paar jaar ... in een doorverwijzing en een keel- en neusoperatie die wel blijken te helpen.
Wat dus betekent dat de meeste mensen noodgedwongen en niet beter wetend blijven aanmodderen met dure en durende middelen, wat uiteindelijk stukken meer zal kosten dan een directe stap naar een specialist (liefst in een ziekenhuis en niet in een privépraktijk denk ik dan). Bovendien denk ik zelfs niet dat je huisarts veel kan verwijten, die verliest ook het overzicht in de mogelijkheden en is al lang "blij" dat ie "iets" vindt en "iets" kan doen.
|