In zijn boek “De wereld is een schouwtoneel. Maar wie doet de regie?” vraagt Zinzen zich af wie de regie doet. “Het stuk dat op Vondels schouwtoneel wordt opgevoerd, is slecht”, besluit hij. “Schrijvers en regisseurs opereren achter de schermen en verdelen de rollen zoals het ze uitkomt. De acteurs doen zonder morren wat ze gevraagd wordt. De acteurs, dat zijn wij: de burgers. Het wordt tijd dat we luidkeels protesteren. Om politici en ondernemers ertoe te dwingen het stuk te herwerken. Om ze erop te wijzen dat de concurrentie met de arme landen niet gewonnen kan worden door de lonen bij ons te verlagen, maar door ze ginds te verhogen. Niet door bij ons de werktijd te verlengen, maar door hem ginds in te korten. Niet door bij ons het recht op staking af te zwakken maar door het ginds in te voeren. Niet door bij ons de staat te ontvetten en de sociale zekerheid te privatiseren maar door de staat ginds om te vormen tot een instituut dat zijn ingezetenen beschermt tegen uitbuiting.”
Ik vind dit een zeer mooi antwoord op de neoliberale mondialisering. Want hiermee wint (bijna) iedereen: de mensen hier want die moeten niet meer vrezen voor delocalisatie, de mensen ginder want die krijgen meer koopkracht, sociale bescherming en betere werkomstandigheden, en ja ook de bedrijven want die gaan hun producten kunnen verkocht krijgen hier en ginder en zo de overcapaciteit voorkomen. Alleen een handvol grote aandeelhouders zullen een deel van hun buitensporige winsten moeten inleveren.
|