I was contacted recently by Mário Azedvedo of Rio de Janeiro, Brazil, who sent me nearly forty images he had created by digitally extracting the dimensional ("3-D") data encoded in the Shroud. Using top-of-the-line professional 3-D imaging software (and considerable skill), Mário produced dramatic enhancements that were extremely detailed and among the best I had ever seen, so I thought I would share one of the best ones with you. The images clearly illustrate just how well the dimensional data can be demonstrated using state-of-the-art technology. Apparently, the enhancements also created quite a stir in Brazil. In fact, Mário was kind enough to send me a clipping from the largest newspaper in Brazil, "O Globo," that profiled his work and featured a number of his images. I am deeply grateful to Mário for sharing his excellent work with us and to "O Globo" for their kind words about this website.
http://www.shroud.com/latebrak.htm
Dit is een met een computerprogramma bewerkte 3D-weergave van de lijkwade, die blijkbaar genoeg informatie bevat om er zo'n indrukwekkend beeld uit te halen.
Voor wie de materie nog niet bestudeerd mocht hebben, de afbeelding op de lijkwade is op twee manieren tot stand gekomen:
1. een soort verschroeiing van de buitenste vezels van de weefdraden, die er op de donkerdere delen als het ware ouder uitzien dan op de lichte delen. Pigment is er dus helemaal niet op te vinden.
2. Waar bloed wordt gezien op de lijkwade lijkt er wel een bepaalde roze-achtige organische stof zich te bevinden.
Leonardo kan de lijkwade onmogelijk vervaardigd hebben, want :
In 1353 gaf graaf GEOFFROY DE CHARNY in de door hem opgerichte collegiale kerk van Lirey (bisdom Troyes) een doodskleed in bewaring waarvan men zei dat het de lijkwade van Christus was. Vrij spoedig kwamen de pelgrims naar Lirey. Trouwens, kon men het volk een betere relikwie aanbieden dan dit doek, dat naar men geloofde, doordrenkt wan met het bloed en het zweet van Jezus? De bisschoppen - eerst HENRI DE POITIERS, dan PIERRE D'ARCY - verheugden zich helemaal niet over deze belangstelling: zij beklaagden er zich over dat de gelovigen de relikwieën van Troyes in de steek lieten om naar Lirey te gaan. Pierre d'Arcy, een autoritair man, verbood de verering van de lijkwade, waarop de Charny's de hulp inriepen van paus CLEMENS VII. Deze liet beide partijen aan het woord en stond uiteindelijk de verering van de lijkwade toe op voorwaarde dat men de pelgrims zou vertellen dat het om een beschilderd doek ging. Ten einde raad bracht Marguerite de Charny het doodskleed naar Chimay, in België, waar zij het in 1452 aanbood aan ANNE DE LUSIGNAN, echtgenote van de hertog van Savoye. Op die manier werd het doek eigendom van het huis van Savoye.
De lijkwade verhuisde naar Chambéry, waar men speciaal voor deze relikwie een kapel bouwde, waar zij met steeds kortere tussenpozen werd tentoongesteld. De kroniekschrijver ANTOINE DE LALANING vertelt dat men het doek aan verscheidene proeven onderwierp, "teneinde zich van de authenticiteit ervan te verzekeren". Zelfs dompelde men het in kokende olie en werd het verscheidene malen gewassen, zonder dat men er ook maar in slaagde de vlekken te verwijderen.
In 1532 werd de kapel gedeeltelijk door een brand verwoest. Een druppel gesmolten zilver viel op een uiteinde van het opgevouwen doek. Vandaar dat de lijkwade, toen men haar ontvouwde, twee reeksen van gaten vertoonde, die zich op een gelijke afstand van elkaar bevonden. Men kan deze plaatsen duidelijk op de foto's onderscheiden. Het water waarmee de brand geblust werd, liet op de relikwie grote symmetrische kringen na. Door een toeval dat sommigen voor een mirakel hielden, werden de afdrukken van het lichaam niet door de brand beschadigd. De lijkwade werd met veel toewijding gerestaureerd door de zusters clarissen van Chambéry.
Na nog een aantal rondzwervingen kwam de lijkwade in 1558 in Turijn terecht. Zij werd ondergebracht in de heilige kapel naast de kathedraal van de Heilige Johannes en daar bleef ze. Slechts zelden werd ze nog vertoond. De laatste tentoonstellingen hadden plaats in 1814, 1815, 1822, 1842, 1868, 1898, 1931, 1933 en 1978.
Hier nog wat over de datering:
1988 - C-14 dating by Oxford University, University of Arizona, and the Swiss Fed'l Institute of Technology find the Shroud samples have a 95% probability of dating between 1260-1390AD. Announcement of this date causes a sharp decline in Shroud research since this dating indicates the Shroud is not authentic.
1994 - Drs. D.Kouznetsov & A. Ivanov of the Sedov Biopolymer Research Lab in Moscow state that carbon exchange between carbon in the combustion products from a fire and Shroud linen carbon during the fire of 1532, aided by the catalytic action of molten silver and steam, shifted the mix of surface carbon atoms by 20% to 40% thus yielding errors in C-14 measurement. Their experiments yielded a Shroud date "not less than 1,800 years old". Biofractionalization in flax also contributes to faulty C-14 results since flax plants absorb carbon isotopes at differing rates depending on the chemical constituent of the flax involved.
http://www.direct.ca/trinity/shroud1.html
De lijkwade is door de eeuwen heen door velen "bepoteld" geweest en heeft een brand overleefd (vandaar de ingebrande gaten). Er is dus veel gecontamineerd materiaal van jongere datum op de lijkwade terechtgekomen die de koolstofdatering heeft bemoeilijkt.
Hier nog het parcours dat de lijkwade zou afgelegd hebben:
1. Jerusalem: Petrus, Joannes of een van de apostelen nemen na de verrijzenis de Lijkwade tot zich.
2. 544 Edessa: In Edessa, (vandaag Urfa, Turkije) wordt een buitengewoon beeltenis opgeborgen, dat “niet van mensenhand is gemaakt” Het is aldaar zo opgevouwen dat men slechts het aangezicht kan zien.
3. Op 15 augustus 944 komt het beeltenis van Edessa naar Constantinopel en wordt aldaar in een kapel van het paleis ter verering tentoongesteld.
4. 1204 Van de bezetting van Constantinopel door de kruisvaarders zijn schriftelijke getuigenissen van kruisvaarders die zeggen de “Lijkwade des Heren” te hebben gezien.
5. Leden van de Orde van de Tempeliers brengen de Lijkwade naar Lirey en wordt eigendom van Graaf Lodewijk van Savoyen.
http://www.stpiusx.nl/lijkwade/Lijkwade.html