Beste heer Vankrunkelsven,
Dank voor je snelle antwoord.
Het siert U overigens dat U de verantwoordelijkheid niet wenst te ontlopen als Burgemeester.
De praktijk is echter dat bij een eventuele rechtszitting de Burgemeester(s), en/of de Korpschef(s) van de politiezone allicht zal schuilen achter (geheime) richtlijnen van de Procureur des Konings waarin vermeld stond dat politie bij die problematiek niet ter plaatste dient te gaan.
Het probleem is ontstaan door een impuls van het College van Procureurs Generaal (1996), welke nadien de tegenstijdigheden opstapelden
Het gevolg/de praktijk is dat politie niet ter plaatse zal gaan (vraag het maar aan de Korpschef van politie te Laakdal dhr. Eddy Hendricks)
Als U onderstaande doorneemt, zal u merken dat niet alle tandwielen van de tandwielkast (wet/burgerrechter/strafrechter/openbaar-ministerie/politie/gerechtsdeurwaarder) willen meedraaien.
RR
***
Even wat verduidelijken
Inmiddels zijn deze richtlijnen aangepast door COL08/2005 welke afkomstig zijn van het College van Procureurs Generaal, maar ook daar is onduidelijkheid troef en verwijs naar de aangehaalde TV-reportage hierboven.
In COL08/2005 staat vermeld dat bij weigeren bezoekrecht er een VPV (= verkort proces verbaal) dient opgemaakt te worden. Bij de politie die het procesverbaal dient op te maken moet bij de aard van het misdrijf code 40F gekozen worden of de omschrijving die op het scherm komt bij het ingeven van de aangifte "weigeren bezoekrecht".
Het College van Procureurs Generaal geven dus aan dat er een VPV (een verkort proces verbaal dat conform de richtlijn van het College van Procureurs Generaal in principe niet naar de Procureur word gezonden en normaliter bedoeld is om te seponeren om opportuniteitsreden)
Verder werd onder impuls van dat zelfde College van Procureurs Generaal in '96 beslist dat de Kamer van Gerechtsdeurwaarders een omzendbrief stuurde om gerechtelijke uitspraken inzake verblijfsregelingen van de kinderen niet manu militari uit te voeren. (De Deurwaarder neemt het kind dus niet mee als het zelf hiertegen verzet)
Uiteraard is de Procureur Generaal hypocriet als deze bij het betekenen van de gerechtelijke uitspraak vermeld staat dat
"Lasten en bevelen dat alle daartoe gevorderde gerechtsdeurwaarders dit vonnis ten uitvoer zulen leggen; dat onze procureurs generaal en onze procureurs des Konings bij de rechtbanken van eerste aanleg daaraan de hand zullen houden en dat alle bevelhebbers en officieren van de openbare macht daartoe de sterke hand zullen bieden wanneer dit wettelijk van hen gevorderd wordt
***
Vrouw betaalt dwangsom zodat ex-man dochter niet kan zien
Kempen Ann Driessen
C. uit H. in de Kempen betaalt elke maand ongeveer 743 euro (30 000 frank) opdat haar ex-man W. uit G. zijn dochter niet zou kunnen zien. Ze legt vijf rechterlijke uitspraken naast zich neer én er hangt een effectieve celstraf van vijf maanden boven haar hoofd.
In ’98 besliste de kortgedingrechter van Turnhout dat W. uit G. zijn dochter elke zaterdag 3 uren mag zien. Maar zijn ex, de moeder, leeft die opgelegde bezoekregeling niet na. Al drie jaar krijgt hij hun dochter niet te zien. In 2000 en in 2001 veroordeelde de rechtbank van Turnhout C. voor het niet naleven van het bezoekrecht. De eerste keer kreeg ze twee maanden met uitstel en 495,80 euro boete, de tweede keer drie maanden met uitstel en dezelfde boete. In juni vorig jaar probeerde de rechter in Turnhout het met een soepeler regeling: de man kon zijn dochter om de twee weken ontmoeten in een neutrale bezoekruimte, waar begeleiding is voor het kind en ouders. Ook dat hielp niet Daarom koppelde de rechter daar in september een dwangsom aan, wat héél uitzonderlijk is. Als C. de regeling niet naleeft, moet ze per keer 247,90 euro (10.000) frank) betalen plus voor een gerechtsdeurwaarder. C. betaalt sinds december elke maand zelfs vooraf, beweerd haar ex – ongeveer 743,79 euro (30 000 frank) opdat W. zijn dochter niet te zien zou krijgen.
Waarschuwing
Zowel de aanklager – die vijf maanden effectief vorderde – als de kamervoorzitster van het Hof van Beroep probeerden C. de situatie duidelijk te maken. Die situatie komt erop neer dat het niet naleven rechterlijke beslissing (of je er mee instemt of niet) een misdrijf is, dat een celstraf in een dergelijke zaak wordt uitgevoerd – het kind gaat dan naar zijn vader -, én dat een kind moeder én vader nodig heeft. Het bleek niet tot de vrouw door te dringen. Ze bleef blind voor wat in vonnissen en beschikkingen stond geschreven, doof voor de gevorderde straf en goede raad. Ondanks haar onwil krijgt ze nu tot juni een laatste kans om de opgelegde regeling toch na te leven. Het Hof stuurde C. naar huis met een ernstige waarschuwing in het geval ze dat niet van plan was. Wordt dus vervolgd.
--> De moeder boycotte verder, er werd een gevangenisstraf uitgesproken van 8 maanden, maar deze is bij mijn weten tot op de dag van vandaag niet uitgevoerd.
***
Nog enkele artikels
http://www.f4j.be/doc/doc04/040701_W...U_de_kans.html
http://www.f4j.be/doc/doc04/041016_P...scheiding.html
Het geheel van het overzicht van de problematiek
http://www.f4j.be/doc/overzicht_omga...matiek2004.doc
Inmiddels is de wet veranderd (de bilocatiewet) --> Het betreft een wet dat voorrang dient te geven aan een gelijkmatig verdeelde huisvesting en gedwongen ten uitvoer ervan staat zelfs in de titel van de wet. Probleem is dat dit tegen de richtlijn van de gerechtsdeurwaarders is en welke nog steeds niet is opgeheven.
Een voorbeeld
Kort video fragment Kinderpsychiater Dr. Jan De Corte over het ouderverstotingssyndroom
***
opmerking
Nu is het zo dat de denigrerende term "bezoekrecht" gelukkig al meer dan 10 jaar uit onze wetgeving is verdwenen. Na 13 april 1994 heeft de wetgever conform Europese richtlijnen aangegeven dat het ouderlijk gezag bij beide ouders blijven na scheiding (bij bezoekrecht is dit niet het geval)