Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door becomeactive
Ik vind het een enorm boeiende discussie. Centraal lijkt me de tegenstelling tussen een te linkse en te rechtse massalijn te staan. Hoe snel ga je voouit? Welke stadia moet je doorlopen? Wanneer begin je met nationalisaties?
Belangrijk daarin is vooral het bewustzijn van het volk. Iemand van Vonk merkt in "Latijns-Amerika: "Uh Ah Chavez no se va!"", in de laatste editie van het maandblad van Vrede VZW terrecht op dat de steun voor Chavez tijdens verkiezingen (en het referendum) in absolute cijfers sinds zijn aantreden meer dan verdubbeld is!
Wat dat betreft lijkt me de steun voor een nieuwe stap in de behoedzame ontwikkeling van het socialisme wel op zijn plaats.
Anderzijds is het gevaarlijk om daarmee ineens alle lichten op groen te zetten, zoals diezelfde auteur (ben de naam vergeten) blijkt te willen verdedigen. Een kritiek die we vaak geven op trotskysten is dat ze de voorhoede indenticiferen met de massa's en daarom ineens de meest radicale eisen zullen stellen.
Ik ken eerlijk gezegd niet veel van Trotskysme. Ik weet wel dat er ontzettend veel fracties en groeperingen zijn, die allemaal een andere mening hebben. Concreet lijkt met me interessant hoe Chavez zijn "parmanente revolutie" ziet.
Het is nogal steriel om te zitten discussiëren over "twee-stadia theorie" of "parmanentie revolutie", als we het er allemaal over eens zijn dat hij niet te snel, noch te traag mag gaan. Het politieke niveau van de massa's is hierin echt ongelooflijk cruciaal.
Aangezien Venezuela nog een onderontwikkeld land is, met een enorme informele economie en een alsnog beperkte indstrialatie, lijkt me de algemene toe-eigening van productiemiddelen nog geen vanzelfsprekende zaak...
Tot slot denk ik wel dat Chavez zijn uitspraken, zoals dat het geval was bij zijn uitspraken voor de VN, de verkoop van Trotskystische literatuur wel serieus zal doen stijgen.
Ik wens de cubanen veel steun en moed in het weerleggen van de tonnen anti-cubaanse propaganda die daartussen te vinden is.
|
In de ene paragraaf doe je een discussie over permanente revolutie vs 2-stadia theorie af als steriel en in de andere paragraaf argumenteer je voor de 2-stadia theorie... Beetje consequent zijn e kameraad...
Je argumenten voor de 2-stadia theorie zijn reeds lang geleden door vele marxisten weerlegd geworden. En overigens niet alleen in theorie, ook in de praktijk, nl het Rusland van 1917, waar de industrialisatiegraad zelfs nog niet te vergelijken was met dat van een neokoloniaal land als Venezuela vandaag...
Kortom je betoog voor "niet te traag en niet te snel" klinkt aanvaardbaar maar de massa's in Venezuela hebben er alleen niet zo veel aan.
Waar je de trotskistische verwarring tussen voorhoede en massa vandaan haalt weet ik niet (ok er zijn voorbeelden te geven van trotskisten, of zij die zich trotskistisch waanden, die zich op bepaalde momenten te sectair opstelden, maar jouw veralgemening kan ik toch niet vatten hoor. Misschien een te voorbarige conclusie van iemand die zelf zegt niet veel af te weten van het trotskisme...), maar dit ruikt weer naar "onder-de-gordel" kritiek op de overtuiging van trotskisten dat ook in een neokoloniaal land de sleutel voor een andere maatschappij bij de arbeidersklasse ligt. Dat zij een actief programma naar de massa van de boeren, informele werkers... moeten hebben ligt voor de hand, en een revolutie kan je pas voeren wanneer je de meerderheid van de bevolking achter je staan hebt uiteraard.
Maar marxisten maken analyses en zetten perspectieven uit is me altijd geleerd. En die perspectieven dienen wel iets verder te gaan dan "niet te traag en niet te snel".
Bij de afgelopen verkiezingen was de oppositie voor het eerst in lange tijd terug grotendeels verenigd, wat leidde tot een relatief hoge score van 37% voor Rosales. Dat cijfer toont het gevaar dat uitgaat van een president (ik spreek in algemene termen) die zich socialist waant, maar wel blijft teren op de progressieve delen van de burgerij om de taken van de burgerlijke revolutie door te voeren, wat stalinisten in feite bedoelen met "niet te traag en niet te snel". Zolang Chavez het lot van de economie in de handen legt van de burgerij, blijft de kans op contrarevolutie zeer reëel. Dit zou wel eens pijnlijk duidelijk kunnen worden wanneer bv de olieprijzen blijven dalen en Chavez' sociale programma's in het gedrang komen, wat koren op de molen zou zijn voor de oppositie.
De massa's eisen nationaliseringen, er wordt dagelijks strijd voor gevoerd, en Chavez voelt dat ook, wat leidde tot zijn uitspraken van afgelopen week. De nationalisatie van de sleutelsectoren in de economie is dringend, om de adem van de reactie af te snijden en om de massa's de middelen te geven de noodzakelijke hervormingen door te voeren. De rol van Chavez is op de eerste plaats het helpen organiseren van de massa's opdat tesamen tot betere inzichten kan gekomen worden en de maatschappij kan georganiseerd worden.
En tja, je opmerking over Cuba is te plat om op te antwoorden...