De eigenheid van een volk steunt op drie pijlers: het etnische, het culturele en het taalkundige erfgoed. De etnische homogeniteit of bloedband is daarvoor van wezenlijk belang. Een volk dat zich niet meer kan beroepen op een gemeenschappelijke verleden, waaronder ook zijn voorouders, heft zichzelf op. Er is geen sprake meer van nationale eenheid, maar van een losse aaneenschakelijking van (in zichzelf gekeerde) individuen. Migratie is dé grote gangmaker van deze evolutie.
Etnische vermenging wordt omarmd door links, omdat hierdoor wordt afgerekend met een volkerengemeenschap én beschaving, en bijgevolg ook met het nationalisme als gedachtegoed. Het antinationalisme is dan ook het enige bindmiddel van paarse of paars-groene coalities. Alles moet sneuvelen op het altaar van de gelijkheid. Dit is zuiver ressentiment en nihilisme zoals Nietzsche het stelde. De linkse Kerk, die alle egalitaristische stromingen van christendom tot communisme omvat, stelt zijn haat van slaaf versus heer, van onderdrukte, allochtone cultuur versus onderdrukkende, autochtone cultuur… immers steeds verdraaid voor als een grote onrechtvaardigheid die moet worden genezen met veel medeleven, (naasten)liefde en zorg om de zwakkere. Zo erg zelfs, dat spreken over en ijveren voor een dominante Nederlandse cultuur in de Nederlanden bijna een misdaad is geworden.
De taak van een volk en zijn legitieme leiding ten aanzien van de mensheid is het in stand houden van de universele verscheidenheid die besloten ligt in het in stand houden van zijn eigen eigenheid. Nationalisten zijn niet tegen een multiculturele en multi-etnische wereld, maar tegen een ondermijnde, multiculturele en multi-etnische samenleving en staat. De culturele interactie door ontmoeting kan immers een verrijkende ervaring zijn. De versmelting en globalisering van vandaag werken daarentegen een proces in de hand van culturele botsingen die uiteindelijk leiden tot een grauwe eenheidsworst. De enige oplossing hiervoor is het streven naar een heterogene wereld van homogene volkeren, zowel op etnisch als op cultureel vlak.
Ook een herbronning van onze culturele eigenheid moet er komen, niet op basis van een of andere linkse filosofische utopie, maar op basis van de kracht die schuilt in de oude heidense tradities. De Renaissance, die teruggreep naar de Grieks-Latijnse Oudheid, is een mooi voorbeeld van hoe een duistere beschaving, met name de Middeleeuwen, baan moest ruimen voor een met een geheel nieuw mensbeeld. De 20ste eeuw was die van de mensenrechten, de 21ste zal die zijn van van volkerenrechten. De ware vrijdenkers vandaag zijn immers de nationalisten…
Als nationalist pleit ik daarbij aansluitend voor een waterdichte migratiestop, een begeleide terugkeer van buitenlanders en de herinvoering van het ius sanguinis: nationaliteit door bloedafstamming. De genetische familieband is graadmeter voor de bloedafstamming. Kortom, Nederlander is wie uit Nederlandse ouders wordt geboren. Om af te sluiten wens ik ieder volk de vrijheid die het verdient en het recht op eigen staat dat borg moet staan voor de vrije, ongehinderde culturele ontwikkeling en het instandhouden van de etnische eigenheid.
|