Wat typisch is voor het westen is dat het na ongeveer 1000 jaar, sinds de 12de eeuw, zijn voor-christelijke roots herontdekt heeft - voor een groot gedeelte zelfs via de Arabieren! - en dat het die voor-christelijke roots steeds meer heeft weten waarderen en erop voortgebouwd heeft.
In tegenstelling met het westen heeft de arabische wereld nooit naar zijn voor-islamitische wortels teruggegrepen. Er is geen Renaissance van Egypte en de Egyptische wijsheden of van Mesopotamië en de Mesopotamische wijsheden gekomen.
Uitgerekend rond dezelde tijd dat het westen zijn voor-christelijke roots begon te herwaarderen keerde de islam zich daarvan af. En dat is nu zo sinds 800 jaar.
Als de Islam het westen gevolgd was, dan zou zo'n 1000 jaar na Mohammed of omstreeks de 17de eeuw het begin van die heropleving moeten begonnen zijn en zou de Arabische wereld nu volop in de Renaissance moeten zitten.
Het tegendeel is echter vandaag realiteit.
Een westerse moslim is een moslim die zijn voor-islamitische wortels heeft geherwaardeerd. Maar zo'n moslims lopen er niet veel.
|