Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door C2C
De krachten van het Westen die de 'prille democratie' (lees: gestoorde dictatuur) in Nepal met de wapens steunden, hebben weer eens verloren.
De maoisten daarentegen hebben, met overweldigende steun van het volk, de macht overgenomen, maar zijn zo democratisch ze te delen met de restanten van het ancien regiem.
Waar voorheen de Nepalese politiek gedomineerd werd door een bende militaire gangsters en hun profiterende handlangers uit de zakenwereld (typisch voor een dictatuur), brengen de maoisten nu democratie en representativiteit. Voor het eerst zetelen er vrouwen, boeren, intellectuelen, onderwijzers, vakbondsmensen, gewone burgers en kleinhandelaars in het parlement. Voorheen was dit ondenkbaar: het volk had trouwens geen enkele inspraak.
Na massale en spontaan door het volk gesteunde protesten in Kathmandu, vorige zomer, werd zelfs de door het Westen gesteunde psychotische koning van zijn macht ontdaan. Binnenkort wordt hij helemaal afgezet en wordt het land een republiek.
De maoisten houden zich bovendien aan alle afspraken van het vredesakkoord en leveren hun wapens in onder het oog van de VN. Ze hebben ook hun parallele regering ontbonden. Zoveel goodwill van de maoisten is tekenend voor hun sérieux.
Kortom, na tien jaar strijd tegen de totalitaire, monarchistische, autocratische en door het Westen gesteunde 'prille democratie', brengen de maoisten nu de moderniteit en échte democratie in Nepal.
Het moet niet altijd slecht nieuws zijn op dit forum hé.
|
Dit is toch wel een vreemde voorstelling van zaken. De maoisten hebben de macht helemaal niet overgenomen. Zij zaten al jaren in hun gedeelte van het platteland, maar kregen de hoofdstad niet in handen. De nieuwe koning (na het familiedrama) trok alle macht naar zich toe, ontbond het parlement, vervolgde journaklsiten,... Hij werd zo onpopulair bij het gewone volk, dat de oppositie in Kathmandu (zonder de maoisten) er in slaagde om hem af te zetten en een overgangsregering te vormen, met de Congrespartij en andere democraten, socialisten en liberalen. Deze overgangsregering heeft de maoisten een KWART van de zetels in het voorlopig parlement aangeboden, en de NCP-ML heeft dit aanvaard, en dus haar tegenregering ontbonden. Het was dus niet de maoistische partij die de macht heeft overgenomen en haar macht wilden delen met de andere oppositiepartijen, maar juist omgekeerd.