Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Agleft
Het is duidelijk, dat het communisme niet zonder angst, zonder dwang, zonder terreur kan slagen. En dat maakt ons tot anticommunisten.
Sorry, maar deze uitspraak heeft zijn redenen. De mens is - en dat is een individuele vaststelling, geen door u gehaat collectivistisch vooroordeel - egoïstisch van aard. Daarom moet er ergens een corrigerende actie zijn. Als die enkel en alleen uit personalistische liberale concurrentie mag gedirigeerd worden dan zal er o.i. meer machtsmisbruik zijn. De oplossing gaat naar ons gevoel naar een basisdemocratisch concept waarin uitgedeld wordt "naar behoefte" en niet naar "bezit". Dat is uiteraard niet direct een staatskapitalistisch model, maar o.i. ook niet een individuamistisch-kapitalistisch liberaal model.
|
Dat is ergens wel grappig, want de favoriete kritiek van heel wat linksen op de neoklassieke economische theorie is net dat mensen niét egoïstisch zijn. Hoe zit het nu?
Maar dus, Adam Smith zei ook dat mensen egoïstisch waren, daaruit volgt dus blijkbaar niet "vanzelfsprekend" dat er een corrigerende actie moet zijn.
Het is in onze samenleving bijvoorbeeld zo, dat iemand die een zwakkere helpt, een betere reputatie krijgt dan iemand die koel en hardvochtig is. Vanuit een egoïstisch standpunt kan het dus perfect rationeel zijn om zwakkeren te helpen, om hierdoor een betere reputatie te krijgen.
In je antwoord schemert ook nog iets door van het adagium "Ieder werkt naar zijn kunnen, ieder ontvangt naar zijn behoefte"... Een fijne leuze, maar ook niet meer dan dat: een leuze zonder waarde voor de praktische organisatie van de samenleving.
Want hoe gaan we vaststellen wat iemands kunnen is, en wat zijn behoefte? Bovendien: waarom zou iemand moéten werken naar zijn kunnen, waarom zou een zeer getalenteerd iemand geen recht op luiheid hebben maar zich moeten inspannen voor de samenleving? Aangezien hij toch enkel maar ontvangt "naar behoefte" (maar wat �*s die behoefte?) is er weinig reden waarom hij zich zou moeten inspannen.
Nog los van de vaststellingen die door de Oostenrijkse school gedaan werden m.b.t. de onmogelijkheid van rationele planning: in afwezigheid van een prijssysteem voor kapitaalsgoederen is het niet mogelijk uit te maken welke investering noodzakelijker is, welke productieprocessen efficiënt zijn en welke niet, welke behoeftebevrediging beter uitgesteld kan worden enzoverder.