[Zwartengeel]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Heb je ook al gelezen wat Manu Ruys in de laatste 'Doorbraak' schreef?

Ja.

Dichte mist over het kartel

30-01-2007 / Manu Ruys

Het ijskoude afstoten van senator Jean-Marie Dedecker, zo kort na de warme verwelkoming, heeft de Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA) pijnlijk gezichtsverlies bezorgd. De inschattingsfouten van de partijleiding hebben haar in zwaar diskrediet gebracht. Met het oog op de federale verkiezingen, over enkele maanden, worden de rangen gesloten en wordt het beschamende “incident” toegedekt. Maar niets is opgeklaard.
Levensgroot en levensbedreigend blijft de vraag naar de autonomie en de bewegingsvrijheid van de partij, m.a.w. de relatie tot de christendemocratische partner. Bart De Wever heeft ijlings Dedecker moeten verloochenen onder druk van CD&V. Hij verwachtte het veto niet. Maar dat veto was voorspelbaar. Dat de N-VA een rechts, republikeins en separatistisch programma koestert, wordt voorlopig door CD&V gedoogd om een opportunistische reden: de kartelvorming waarborgt de poleposition. Dedecker moeten aanvaarden als bondgenoot, was echter een stap te ver.
CD&V is een staatsbehoudende partij, die wortelt in een christelijk-personalistisch gedachtegoed dat onverzoenbaar is zowel met het vrijzinnige, libertaire, ultraconservatieve liberalisme als met het anti-Belgische flamingantisme.

Breekijzer
Het kartel is een breekbare constructie. En het breekijzer berust bij de christelijke arbeidersbeweging. In de oude CVP was die beweging van bij de aanvang een overheersende factor in de besluitvorming. Zij is dat gebleven in CD&V.
Ooit was de toenmalige, charismatische ACV-voorzitter August Cool (1903-1983) de dominante spilfiguur in het comité dat de politieke koers van de CVP bepaalde. De invloed van zijn opvolger, Jef Houthuys (1922-1991), was nauwelijks geringer. Het vakverbond, de ziekenfondsen, Caritas en de vele andere bestanddelen van het christelijke netwerk leveren nog steeds het cement dat nu CD&V samenhoudt.
De prominenten van dat netwerk waartoe ook minister-president Yves Leterme behoort, kiezen in laatste instantie, d.w.z. als er storm opsteekt, voor de handhaving van het Belgische staatsbestel.
De vertegenwoordigers van de “burgerlijke” strekking eerbiedigen de traditionele machtsverhoudingen. Herman van Rompuy, vooralsnog erkend als de meest ervaren staatsman aan de partijtop, weet tot waar hij kan gaan. Hij is trouwens, evenzeer als de leidende syndicalisten Cortebeeck en Renders, allergisch voor het nationalisme van De Wever en Bourgeois.
Vandaar de vraag: staat N-VA straks opnieuw een vernederende, traumatische ervaring te wachten?

Prioriteit
Na afloop van het Dedecker-debacle werd tussen de partijbesturen van CD&V en N-VA een akkoord gesloten. Indien de christen-democraten tot de federale regering toetreden, zullen enkele nationalistische figuren een bestuursmandaat krijgen toegeschoven.
Maar wat is dat papier waard? De Vlaamse christendemocraten die aan het formatieberaad zouden deelnemen, zullen worden geconfronteerd met rode en/of blauwe gesprekspartners, voor wie de radicale communautaire voorstellen van de zogenaamde confederalisten onbespreekbaar zijn. Achter de schermen zal het unitaristische establishment, met de steun van de christelijke arbeidersbeweging, het beraad mede in die richting manipuleren.
Geplaatst voor de keuze – trouw aan de afspraak met de (dan vermoedelijk nutteloos geworden) N-VA of een regeerakkoord zonder confederalisme – zullen de christendemocratische onderhandelaars ongetwijfeld de terugkeer aan de macht verkiezen. Dat is de normale prioriteit voor de staatspartij die CD&V is.


Misleidend
Er hangt vandaag een dichte mist over het kartel. De confederale staatshervorming die door sommigen in alle toonaarden gepredikt wordt, verzinkt in vage en misleidende dubbelzinnigheid.
Confederalisme is geen verruimd federalisme. Het betekent dat er in de Belgische ruimte soevereine, onafhankelijke staten worden opgericht, die bij verdrag regelen wat zij nog samen wensen te doen. En die gebeurlijk dat verdrag kunnen opzeggen. De secessionistische optie.
Wil CD&V dat? Neen. Wil N-VA dat? Ja. Welke partij is de sterkste? CD&V. Waar staat N-VA? Nergens.
Dat is de politieke werkelijkheid. Zij zal steeds scherper en onverbiddelijker worden, naarmate de verkiezingsdatum nadert.

Eens trekt de mist op.