[Jan Meuleman]

Het Waalse Parlement kreeg gisteren een optimistische en strijdvaardige minister-president Elio Di Rupo (PS) te zien.
De Waalse minister-president hield voor het eerst een state of the union. ,,Ik ben niet naar hier gekomen om u te zeggen dat alles goed gaat'', aldus de minister-president. ,,Dat zou absurd zijn en respectloos tegenover al die mensen die er niet in slagen om waardig te leven. Maar ik ben evenmin gekomen om mijn stem te lenen aan hen die zeggen dat de toestand catastrofaal is.''

De speech van Di Rupo leek vreemd genoeg vrij goed op de uiteenzetting die senator Alain Destexhe (MR) een dag eerder had gehouden. Net als Destexhe overdonderde de PS'er zijn publiek met een stortvloed aan cijfers. Alleen was de conclusie compleet verschillend. Terwijl de Franstalige liberaal de cijfers gebruikt had om de rampzalige toestand van Wallonië te illustreren, onderstreepte Di Rupo dat Wallonië op het goede spoor zit.

De PS'er vergeleek de Waalse cijfers ook constant met de Vlaamse. ,,Het aantal faillissementen in Wallonië daalde in november 2006 met 5,25 procent, in Vlaanderen was dat 5,8 procent'', klonk het. ,,Het aantal nieuwe bedrijven steeg met 2,3 procent tegenover 2,6 procent in Vlaanderen en 435 bestaande bedrijven installeerden zich in Wallonië tegenover 31 aan de andere kant van de taalgrens.''

Di Rupo wou naar eigen zeggen ook een aantal misverstanden uit de wereld helpen. ,,Het aantal stakingsdagen ligt in Wallonië niet hoger dan in Vlaanderen, en het cliché dat de Waalse arbeidskrachten niet mobiel zijn, klopt niet. 7,2 procent van de Waalse beroepsbevolking gaat elke dag in een ander gewest aan de slag. In Vlaanderen is dat slechts 6 procent.'' Wat de minister-president er niet bij vertelde, is dat het in bijna driekwart van de gevallen om Walen gaat die in Brussel werken.

De werkgelegenheid blijft het grootste probleem. Toen de Waalse regering in juni 2004 aantrad, waren er 209.000 werklozen. In december 2006 stond de teller op 208.000. Dat zijn er bijna 40.000 meer dan in Vlaanderen.

Misschien nog belangrijker dan wat de minister-president zei, is wat hij niet zei. Zo repte hij met geen woord over de schandalen die gewest en partij het voorbije jaar overspoelden. Evenmin maakte hij duidelijk welk antwoord zijn regering daarop biedt. (ste)

Bron: Het Nieuwsblad 1/2/2007

Nu horen we eens uit een onverdachte hoek. Alles gaat goed in Wallonië. Vlamingen blijf maar betalen.