Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan Meuleman
Hoe komt het toch dat de Vlamingen altijd als verliezer uit communautaire onderhandelingen komen? Het is iets wat je aan buitenlanders nooit uitgelegd krijgt. Derk Jan Eppink gaat in Knack op zoek naar een antwoord en komt tot een haarscherpe en lezenswaardige analyse.
Het feit dat Franstaligen één front vormen, terwijl de Vlamingen altijd in gespreide slagorde aan tafel gaan zitten, is iets waar Eppink natuurlijk niet omheen kan kijken. Een belangrijke factor in het verhaal is ook dat de traditionele Vlaamse partijen uiteindelijk altijd kiezen voor de Belgische belangen én hun eigen gewin - geld, carrière, ministerportefeuilles. Het zijn de voor de hand liggende redenen waarom het steeds fout afloopt.
Maar daarnaast wijst de Nederlandse journalist ook op het ontbreken van een "politiek-culturele elite" die de Vlaamse economische positie in politieke macht zou kunnen vertalen. Of willen vertalen. Want in die kringen is de zelfhaat nog altijd een flink gekoesterde eigenschap.
En daarnaast is er natuurlijk het gebrek aan politieke moed. Gecombineerd met een mentaliteit van slaafse onderdanigheid. Eppink houdt de Vlamingen een spiegel voor en schrijft dat ze gewoon zijn te buigen voor de bezetter.
Pijnlijk, maar er schuilt wel enige waarheid in. Het is zoiets als het fameuze 'Stockholmsyndroom', een fenomeen waarbij gijzelaars na verloop van tijd begrip en medelijden krijgen voor de gijzelnemers.
Tot slot is er nóg een reden: het beruchte cordon sanitaire. Maar daarover heeft Eppink het - deze keer - niet. Nochtans is ook dat een bepalende factor op het politieke en communautaire schaakbord. Een godsgeschenk voor de Franstaligen, die er dan ook alles aan doen om het in stand te houden. Of zoals Jean-Marie Dedecker ooit correct opmerkte: "Zolang het cordon sanitaire tegen het Vlaams Belang blijft bestaan, zullen de Vlamingen altijd het onderspit delven in communautaire onderhandelingen". De Vlaamse partijen die nu met stoere beloftes naar de verkiezingen trekken, zouden daar beter eens goed over nadenken voor ze straks gaan praten met Di Rupo en co.
WAAROM VLAMINGEN ONDERHANDELINGEN ALTIJD VERLIEZEN.
Franstalig afwijzingsfront.
"De Franstalige partijen vormen één afwijzingsfront met het trauma van de RTBf-grap in het achterhoofd. Zij hebben het meest te verliezen."
Eigen belang eerst
"De Vlaamse partijen verwarren tactiek met strategie. Ze zijn bereid, desnoods via verraad, een kortetermijnvoordeel (ministerposten) binnen te halen ten koste van een langetermijndoel, zoals regionalisering van een beleidstrerrein."
“Vlamingen zijn steeds bereid tot toegevingen, en Franstaligen wéten dat.
"Als Vlamingen onderhandelen met Franstaligen verliezen de Vlamingen. Ze hebben het meeste, dus geven ze als eerste toe."
Verraad en bedrog
"Franstalige partijen onderhandelen vanuit één positie, terwijl Vlamingen onderhandelen tégen elkaar. Bij voorkeur bedriegen ze elkaar."
Verdrukte meerderheid
"Vlaamse onderhandelaars vertegenwoordigen een numerieke meerderheid, maar gedragen zich als verdrukte minderheid."
Voor een appel en een ei[/FONT]
"Vlaamse politici zijn te koop voor een appel en een ei (hoge functie, adellijke titel) door het Belgische establishment."
"Bezettingsmentaliteit" (wij zouden het eerder slavenmentaliteit noemen)
"Veel Vlaamse kiezers stemmen op dictatoriale types, omdat ze een bezettingsmentaliteit hebben. Tobback, Vande Lanotte of Verhofstadt, die prins Filip terechtwijst over de persvrijheid terwijl hij zelf nog veel erger is."
"Eigen leiders zijn binnenlandse bezetters. Maar de Vlaming zegt: 'Heer, geef ons onze bezetters opdat wij worden bedrogen en kunnen klagen over de bezetting."
Gebrek aan een sterke politiek-culturele elite.
"Vlaanderen is economisch zelfstandig, maar het mist een politiek-culturele elite die dat verzilvert."
De Vlaamse kiezer wikt, De Franstalige politiek beschikt.
"Verkiezingen kunnen in Vlaanderen verrassingselementen opleveren, maar de staatshervorming wordt hoe dan ook gedomineerd door superieure Franstalige strategie."
Derk Jan Eppink in Knack, 31.01.07
|
Mijn naam- en landgenoot heeft grotendeels gelijk. De Vlaamse Beweging zou zich moeten moderniseren en zich ontdoen van dat (vermeende) extreem-rechts imago.
Er zouden nieuwe politieke partijen moeten komen, ik denk bv aan een Vlaams Socialistische Partij (omdat SP-A in het geniep heult met de PS).
Bovendien zou me het niet verbazen als de Waalse Beweging steun krijgt vanuit Frankrijk, maar ik heb daar geen bewijzen voor.
Louis Tobback verwoorde het vrij rationeel: "Als we Brussel niet hadden, dan waren onze wegen allang gescheiden".