Sint-Jan Berchmans heeft midlifecrisis
Aansluitend bij dit artikelDe rel in het Sint-Jan Berchmanscollege legt de groeipijnen van de diversiteit in Antwerpen bloot. ,,Maar elk heimwee naar de goede oude tijd is misplaatst.''
MET een schrik aanjagende passie schreeuwde een tiental leden van het Nationalistisch Jongstudentenverbond (NJSV) gisterenochtend uit dat het ,,linkse tuig'' naar huis moest, en: ,,Linkse ratten, rol uw matten''.
Onder de leuze ,,Stop linkse taal in ons klaslokaal'' grepen zij de rel in het Sint-Jan Berchmanscollege aan om hun ,,kliklijn'' te promoten. Op zijn website herneemt het NJSV een initiatief dat de Vlaams Blok Jongeren drie jaar geleden ook al eens hebben genomen. Leerlingen worden uitgenodigd te melden welke leraars hen ,,vies bekijken omdat je de multiculturele samenleving afwijst''.
De leerlingen van het Sint-Jan Berchmanscollege kregen daarover gisteren aan de schoolpoort een flyer in de handen gedrukt - zeer tegen de zin van de school.
Aurélie Van Havenbergh, die aan de basis van de rel ligt, vindt de boodschap van de studentenvereniging te extreem. ,,Ik heb hier niets mee te maken, en het was ook niet mijn bedoeling om aan politiek te doen. Al heb ik wel respect voor mensen die voor hun mening durven uitkomen.''
Van Havenbergh, laatstejaars in het Sint-Jan Berchmanscollege, had het vuur aan de lont gestoken met een lezersbrief naar
De Standaard . Daarin betreurde ze dat het prestige van de school afbrokkelde. Ze schreef ook dat de diversiteit op school geen verrijking is - haar leraars hadden in een eerdere lezersbrief het tegendeel geponeerd.
De polemiek maakte emotionele reacties los. Leraars die zich, voor een afnemend aantal leerlingen, blijven inzetten om goed onderwijs te geven, voelden zich in hun hart geraakt. Er ontstonden veel discussies.
,,Uiteindelijk ben ik wel blij met het resultaat'', zegt Aurélie Van Havenbergh nu. ,,Dankzij mijn brief is er meer interactie tussen directie, leraars en leerlingen gekomen.''
Directeur Jac Van Loon had na de lezersbrief de vijfdejaars en de zesdejaars samengeroepen om over de zaak te praten. ,,Die gesprekken zijn louterend geweest'', aldus Van Loon. ,,Iedereen heeft zijn mening kunnen zeggen. De meesten schaarden zich trouwens vierkant achter de school.''
De directie wil nu vooral dat de rust terugkeert. ,,Wat wij meemaken, is het lot van elke school in het Antwerpse centrum'', zegt Jac Van Loon. ,,De samenleving wordt steeds multicultureler, en het onderwijs volgt daarin. Dat gaat niet vanzelf. We zijn in een overgangsperiode, en dat wringt soms.''
Daarbij is er een groot verschil tussen de scholen in de binnenstad en de scholen die daarbuiten liggen. Er vindt een ,,witte stadsvlucht'' plaats. Steeds meer ouders die in het centrum wonen, laten hun kind dagelijks naar een school in de Antwerpse rand pendelen.
De directeur merkt daarbij frustratie bij een deel van het leerlingenpubliek. ,,De helft van Antwerpen kan treuren dat het vroeger beter was, maar de realiteit is anders.''
Hij noemt het heimwee naar de goede ouwe tijd misplaatst. ,,We moeten vooruit'', zegt hij. ,,Waar moeten we anders naartoe? Moeten we opnieuw onze Franstalige afdeling in de school oprichten? Vroeger, vijftig tot zestig jaar geleden, hadden we die nog.''