Op vele fora vind je debatten over de voor- en nadelen van het Angelsaksische samenlevingsmodel, tegenover dat van het continentaal-Europese of het Scandinavische. Dikwijls kristalliseert de discussie zich uit rond het verschil tussen Frankrijk en Groot-Brittannië of tussen Groot-Brittannië versus Scandinavië.
In dat soort discussies kies ik altijd radicaal het sociale, continentale model: het leidt tot meer welzijn, beter opgeleide mensen, gezondere mensen, slimmere mensen, en mensen die langer en gelukkiger leven. De Britten mogen voor m'n part hun hogere GDP gerust hebben. Dat is totaal irrelevant.
Dit feit wordt nogmaals bevestigd door een rapport van Unicef, dat veel ophef maakt in de UK:
The UK has been accused of failing its children, as it comes bottom of a league table for child well-being across 21 industrial countries.
The Unicef report looked at 40 indicators including poverty, relationships with parents and health.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/6359363.stm
Ik herinner me levendig hoe ik eens op een Anglo-forum schreef dat 1 op 3 Britse kinderen verwaarloosd wordt en in totale armoede leeft - iets wat in Europa ondenkbaar is. Ik kreeg toen een hoop shait op m'n hoofd gedumpt, ondanks het feit dat de cijfers duidelijk zijn.
Unicef bevestigt dit nogmaals. De Anglo(-Amerikaanse) maatschappij is een levende hel voor alle zwakkeren, kinderen incluis.