Beste,
Onmiddellijk na mijn toetreding tot de partij ben ik "actief lid", nl. in de functie van voorzitter, geworden in Limburg (dus op hetzelfde ogenblik dat ik militant werd). Voorheen was ik echter al militant in de Vlaamse beweging (NSV e.d.), maar men wordt pas gebrandmerkt wanneer men VB-er wordt.
Aan de balie kreeg ik als advocaat bijvoorbeeld onmiddellijk al een klacht van een confrater aan mijn been, die door de Orde evenwel zonder gevolg werd gerangschikt.
Op publieke bijeenkomsten wordt men uiteraard meer gemeden door de zgn. "gestelde lichamen", maar wanneer velen onder hen individueel even de gelegenheid krijgen om mij onder 4 ogen te spreken, begrijp ik plotseling weer waar wij onze tienduizenden kiezers halen.
Voor mij is deze vorm van uitsluiting niet zo moeilijk te dragen, soms zelfs plezant, maar de mensen die uit de vakbonden worden gegooid of gebroodroofd: voor hen komt de lafheid van het establishment veel harder aan.
Maar ja, dit is Belgisch, al 177 jaar: nihil novum sub sole...
|