[circe]

Hier een verslagje van het "gelijkaardig" voorval in Amsterdam in Oktober of zoiets. Let op de verklaringen van de ouders:

[size=4]AMSTERDAM - Justitie kan nog zo veel harde bewijzen zien dat een agent de jongste telg uit hun gezin, Driss, wel móest doodschieten om zelf niet te worden neergestoken; vader Mohamed Arbib (66) en zijn oudste zoon, die ook Mohamed heet, kunnen het niet geloven. De maanden na de schietpartij in eethuis Warung Swietie aan het Amsterdamse Mercatorplein, op 6 augustus, gingen heen in verbittering en wanhopig onbegrip.

Ze zullen blijven strijden tot de onafhankelijke rechter zich over de zaak heeft uitgesproken, zeggen vader en broer Arbib in een interview vandaag in deze krant. Al moeten daaraan misschien een nieuwe demonstratie te pas komen en een lange juridische procedure, te beginnen met een hoger beroep tegen het oordeel van hoofdofficier van justitie Leo de Wit.

Met het verhaal dat Driss op weg was een agent dood te steken, kan de familie domwegniet leven. Dat de politie die avond twee grote vleesmessen naast Arbibs lichaam aantrof, waarvan hij volgens getuigen één op de agent had gericht toen hij het restaurantje inrende, kán niet waar zijn.

''We geloven het niet. Driss heeft nooit met messen rondgelopen en hij was geen jongen die zoiets zou doen. Die messen kwamen misschien uit de keuken?'' zegt Driss' oudste broer (49), via een tolk die het Arabisch vertaalt. De familie spreekt voor het eerst.

Vader Arbib schudt het hoofd. Hij heeft vreselijke maanden achter de rug, waarin hij de familie hier en de gemeenschap in het Noord-Marokkaanse geboortedorp moest uitleggen hoe zijn zoon zo jong kon overlijden. Terwijl hij dat zelf niet kan bevatten. Driss stierf op zijn drieëndertigste. Niet door een tragisch ongeval, ook niet door een ziekte, maar door een schot uit een politiewapen dat justitie gerechtvaardigd vindt. Vader Mohamed Arbib moest het keer op keer vertellen in de twee dorpen in de Noord-Marokkaanse streek Beni Touzine. Hij en zijn vrouw zijn er geboren en daar heeft de familie de jongste zoon begraven – naast diens overgrootvader van moeders kant.

''Het was heel zwaar. Niemand snapt het, want het �*s ook niet uit te leggen. Het is allemaal zo triest dat het niet is te accepteren.''

De familie Arbib is verbolgen dat ze geheel buiten het onderzoek van de rijksrecherche en justitie is gehouden, ondanks verscheidene verzoeken van haar advocaten daarbij te worden betrokken.

Broer Mohamed Arbib: ''Burgemeester Job Cohen en politiecommissaris Joop van Riessen zijn enkele dagen na Driss' dood veertig minuten op bezoek geweest om ons te condoleren, maar zij konden toen nog niets zeggen over de zaak zelf. Later hebben we van niemand nog iets gehoord. Het geld om Driss in Marokko te kunnen begraven, hebben we moeten lenen. De politie of de gemeente heeft niet aangeboden ons financieel te helpen of wat dan ook. We zijn helemaal alleen gelaten en voelen ons in een hoek gedrukt.'' [/size]