[Knuppel]

,,Militaire Muzieken''
COMMENTAAR
Is het te veel gevraagd dat dit land correct omgaat met de taal
van de meerderheid?
Door Peter Vandermeersch
De perstekst viel gisteren binnen op de redactie van deze krant. De mededeling was van het ministerie van Defensie en handelde over onze militaire muziekkapellen die morgen, op onze nationale feestdag, vrolijk blazend door de straten van Brussel zullen stappen. We leren eruit dat ,,de drie orkesten elk hun eigen identiteit en specifieke eigenschappen hebben. Dit is te wijten aan de persoonlijkheid van hun kapelmeesters. Daardoor is het noodzakelijk de beschouwingen in acht te nemen voor het welzijn van allen (organisatoren en muzikanten)...'' Over een dt-fout links en rechts in die tekst vallen we niet. Maar wat wil de schrijver zeggen als hij over de ,,Muziekkapel van de Marine'' zegt: ,,Populaire liedjes in haar mars bewijzen van hun zorg voor betrokkenheid''? Ik weet het wel. We moeten op de redactie niet flauw doen. Het is toch duidelijk wat de diensten van minister van Defensie André Flahaut willen zeggen in hun mededeling over de ,,Militaire Muzieken'' (sic). Dat is toch duidelijk als we de correcte en vloeiende Franstalige tekst lezen.
Toeval? Onderbezetting in de vakantie? Toestanden die enkel kunnen gebeuren op het ministerie van Defensie? Vorig weekeinde berichtte deze krant over de brochure Belgopocket. Er werden zomaar even 500.000 exemplaren gedrukt van het boekje. Op een half miljoen exemplaren vertelt de federale overheid nonsens. Dat Sensoa een centrum voor gezinsplanning is, bijvoorbeeld, waar je met echtscheidingsvragen terechtkunt. De Franstalige auteur kent de Vlaamse Centra voor Algemeen Welzijnswerk (CAW's) niet.
Het mag toch niet anders dan vanzelfsprekend zijn dat de persteksten van het ministerie van Defensie in een correct en verstaanbaar Nederlands zijn gesteld. Helder en prettig hoeft zelfs niet. Correct volstaat. Nu zijn de teksten in koeterwaals een pijnlijke weerspiegeling van het dédain waarmee de vlot eentalige minister van Defensie André Flahaut op Vlaanderen neerkijkt.
We vieren morgen 175 jaar België. Natuurlijk moeten Vlamingen in dit land zich niet gedragen als de door de staat verneukte kneusjes. Als gemeenschap zijn we rijker en welvarender dan onze Franstalige landgenoten. Het grootste deel van de Vlamingen beseft dat we alleen maar baat hebben bij een dynamische stad Brussel en een bloeiend Wallonië. Het vindt duidelijke en doorzichtige solidariteit vanzelfsprekend. Politiek Vlaanderen kan met tevredenheid - maar zonder zelfgenoegzaamheid - terugblikken op 25 jaar federalisme.
Het overgrote deel van de Vlamingen voelt zich bijzonder goed in zijn lasagne-identiteit: zowel West-Vlaming of Antwerpenaar (vul in naar believen) als Vlaming, Belg en Europeaan. Duizenden Vlamingen hebben vorig weekeinde met plezier gedanst op het aanstekelijke ,,Ik hou van u / Je t' aime, tu sais''. Enkele tienduizenden Vlamingen zullen morgen in Brussel enthousiast, kinderen op de schouders, het defilé van onze troepen aanschouwen. En genieten van de drie ,,militaire muzieken''.
De grote meerderheid van de Vlamingen verwerpt simplistische kreten over de Franstaligen in dit land. Maar is het na 175 jaar echt te veel gevraagd, mijnheer Flahaut en anderen, dat dit land op een correcte manier omgaat met de taal van de meerderheid van zijn bevolking?
pvdm