Beste,
Het wetenschappelijk debat omtrent de oorzaken en de ernst van het klimaatdebat is afgelopen. Dat is al geval sinds enkele jaren; met de publicatie van het IPCC AR4-rapport (februari 2007) is dat nog eens bevestigd.
Nu is de tijd gekomen voor actie. Nog 10 �* 15 jaar vooraleer we de controle verliezen over het klimaatstuur. Alleen een drastische daling van de CO2(eq)-uitstoot kan ons 'redden'. Het goede nieuws is dat dit alles mogelijk is. Als we NU de juiste keuzes maken.
Met onze woorden van enkele weken geleden in De Morgen (opiniestuk Jones & Keytsman):
"Om de opwarming min of meer binnen de perken te houden, heeft men nog tien �* vijftien jaar om het roer om te gooien. Voert men geen ernstig klimaatbeleid, dan overschrijdt men wellicht het point of no return: de opwarming kan dan in een runaway-modus terechtkomen, een situatie waarin de opwarming zichzelf voedt en versterkt. En zoals het Sternrapport heeft aangetoond, zal voortdoen als vandaag zorgen voor economische schade van 5 �* 20 procent van het bruto mondiaal product. We kunnen dan ook niet genoeg onderstrepen welke zware verantwoordelijkheid klimaatsceptici dragen: mede door hun toedoen heeft de internationale gemeenschap jaren verloren om de oorzaken van de opwarming te bestrijden. Gedane zaken nemen geen keer. De politiek moet wel dringend werk maken van een verregaand post-Kyotoakkoord, waarin men voor de periode na 2012 op een rechtvaardige wijze alle landen ter wereld betrekt. Rijke landen zullen het initiatief moeten nemen. Pas als wij onze uitstoot drastisch doen dalen (80 �* 90 procent tegen 2050), kunnen we van landen als China, Brazilië en India verwachten dat zij overschakelen naar een lagekoolstofeconomie. Hoe sneller deze duurzaamheidtransitie wordt ingezet, hoe groter de kans dat het doemscenario wordt vermeden.
Dat brengt ons bij het Belgische en Vlaamse klimaatbeleid. Het is bekend: onze regeringen halen hun Kyotodoelstellingen niet. En die gaan over een broeikasgasreductie van enkele luttele procenten ten opzichte van het referentiejaar 1990. Om reducties te halen van eerst 50 procent (tegen 2030) en nadien 80 procent (tegen 2050) zijn enkele groene correcties ruim onvoldoende. De vraag is trouwens niet of men vandaag iets doet. Het gaat erom of men voldoende doet om klimaatcatastrofes te voorkomen. Er is een radicale ecologische omslag nodig. Die is niet vanzelfsprekend, maar wel realistisch. Wie die uitdaging niet aangaat, kiest de facto voor een doemscenario. De strijd tegen de klimaatverandering dwingt iedereen te kiezen voor een ecologische economie: met biofysische grenzen aan groei, lager energieverbruik, andere productiewijzen en meer gedecentraliseerde stroomproductie. "
mvg
peter tom jones
www.petertomjones.be