Met ouder worden wordt alles eenvoudiger, het 'moet' niet meer zonodig, geen nood om 'erbij te horen', geen paniek om iets te missen, geen ongedurig zoeken meer en streven, zo'n zalige 'rust' vanbinnen.
Er gaat wel wat scherpte van het verstand, de mogelijkheid om keihard door te boren naar de kern van een zaak, soms mis ik dat wel eens, maar het rustig bekijken kwam in de plaats.
Conservatiever? Vind ik niet. Wel berustender, meer in perspectief.
En met het lichaam doe je natuurlijk ook niet meer hetzelfde als wanneer je twintig was. Dat verschil voel je per tien jaar duidelijk. "'t Is niet meer wat geweest is, en 't zal nooit meer worden wat het was!"
Maar wat zou ik van deze vraag gevonden hebben als ik jong was? Waarschijnlijk hetzelfde als de jonge mensen nu.
Toen had ik absoluut niet ouder willen zijn, maar nu wil ik niet terug naar twintig! Elke leeftijd wordt geleefd op zijn manier. En dat is nodig ook.
|